Meulengracht Sørensen, Preben. Starkaðr, Loki og Egill Skallagrímsson

• Author: Meulengracht-Sørensen, Preben
• Title: Starkaðr, Loki, og Egill Skallagrímsson
• Published in: Sjötíu ritgerðir helgaðar Jakobi Benediktssyni 20. júlí 1977. Vol. 2
• Editor:
• Place, Publisher: Reykjavík: Stofnun Árna Magnússonar
• Year: 2001
• Pages: 27-35
• E-text:
• Reference: Sørensen, Preben Meulengracht. 1977. "Starkarðr, Loki og Egill Skallagrímsson." Sjötíu ritgerðir helgaðar Jakobi Benediktssyni 20. júlí 1977. Vol. 2, pp. 759-68. Reykjavík: Stofnun Árna Magnússonar.

---

• Key words: social reality, mythology, characterization (goðsagnir, samfélagsmynd, persónusköpun)

Annotation

Icelandic literature of the twelfth and thirteenth centuries analysed in terms of the opposition between the social community and outsiders. Sexual relationships between members of society and outsiders or between partners of different social status cannot result in marriage. They may, however, result in either the birth of the „positive hero“ (the offspring of an outsider mother and a father who is a member of society) or the „negative hero“ (the product of an outsider father and a mother who is a member of society, a relationship that Meulengracht Sørensen argues is not in keeping with the norms of contact between society and outsiders). Outsider figures in Gautreks saga, Snorri Sturluson’s Edda and Egils saga are compared and contrasted. Like the negative heroes Starkaður and Loki, Kveldúlfur, Skallagrímur and Egill have hostile, non-human aspects to their characters that prevent them from conforming to the norms of society. In the world-view presented in Egils saga, Norway represents the social community (Miðgarður), while Iceland represents an alien outside (Útgarður).

Lýsing

Sørensen fjallar um Egils sögu út frá kenningum um jaðarmenningu, hann skoðar hvernig litið er á fólk frá öðrum heimum/samfélögum/stéttum og hvernig samböndum sem stofnað er til á milli þessara heima er tekið. Afkomendur norrænna karla (eða konunga, eða guða úr hinum ‚þekkta heimi‘) og jaðarkvenna (bóndakvenna, jötnameyja eða annarra forynja) fengu jákvæða eiginleika frá báðum foreldrum. Þau sem eiga norræna móður (konungsdóttur, gyðju) en föður úr jaðrinum (jötunn, þræl) fá oft góða eiginleika frá móðurinni en eru þó viðsjárverðir. Egils saga, segir Sørensen, er undantekning frá þessari reglu. Hálftröllin í ætt Egils eigi án efa að tilheyra sama flokki og Loki, sem hálfmennskir, hamrammir og göldróttir. Þeir eignast einnig afkomendur með 'mennskum' konum, þ.e. konum af góðum norskum ættum. 'Úlfarnir', Kveld-Úlfur, Skalla-Grímur og loks Egill, eru þeir sem byggja Ísland og verða mikils metnir menn, leggja grundvöllinn að nýrri þjóðskipan. Frá þeim er hin mikla Mýraætt komin. Sørensen telur að Egils saga geti verið paródía á hinar hefðbundnu sögur af hinum miklu landnámsmönnum sem finna má í Landnámabók og flestum öðrum Íslendingasögum. Með því að gera aðalpersónu sína að hálftrölli sem minni á Loka og Starkað hafi höfundur sögunnar verið að undirstrika andstæðurnar á milli íslenskra höfðingja og norska konungsvaldsins.

See also

• English translation: Meulengracht Sørensen, Preben. "Starkaðr, Loki, and Egill Skallagrímsson." Transl. John Tucker. Sagas of the Icelanders. A book of essays, pp. 146-59. Ed. John Tucker. New York and London: Garland Publishing, 1989.

• English translation: Meulengracht-Sørensen, Preben. "Starkaðr, Loki, and Egill Skallagrímsson." At fortælle historien. Studier i den gamle nordiske litteratur. Telling history. Studies in Norse literature. Trieste: Edizioni Parnaso, 2001, pp. 27-35.

Links

• Written by: Álfdís Þorleifsdóttir
• English translation: Katelin Parsons