https://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&feed=atom&action=historyEgla, 40 - Revision history2024-03-28T09:01:06ZRevision history for this page on the wikiMediaWiki 1.40.1https://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8862&oldid=prevJón Karl Helgason at 09:45, 24 November 20182018-11-24T09:45:41Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 09:45, 24 November 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l28">Line 28:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 28:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>When Egil was twelve years old, he was grown so big that there were but few men so large and strong that he could not overcome in games. In his twelfth winter he was often at games. Thord Grani's son was then twenty years old; he was very strong. As the winter wore on, if often chanced that the two, Egil and Thord, were matched against Skallagrim. And once in the winter it so befell that there was ball-play at Borg, southwards in Sandvik. Thord and Egil were set against Skallagrim in the game; and he became weary before them, so that they had the best of it. But in the evening after sunset it began to go worse with Egil and his partner. Skallagrim then became so strong<ref> '''Skallagrim then became so strong''': “Orðið Grímur merkir „hrútur“ eða „geithafur“; í nafni slíkrar tegundar liggja hugsanaþræðir, sem eru huldir nútímamönnum. Hugsanlega hafa fornmenn skilið dauða ungmennanna tveggja sem dauða vors, þ.e. sem dauða vaxtarbrodds ættarinnar [...] Það er vaxtarbroddurinn Grímur, ef til vill Grímur ættfaðir og landnámsmaður í skuggsjá, hugsanlega Geithafur Upphafshvolsins, sæði kynslóðanna, sem fellur í morðæði Úlfanna.” [[Einar Pálsson. Eymd Egils. Chapters 61-70]] (pp. 151-52).</ref> and he caught up Thord and dashed him down so violently that he was all bruised and at once got his bane. Then he seized Egil. Now there was a handmaid of Skallagrim's named Thorgerdr Brak,<ref>'''Thorgerdr Brak''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (p. 73).</ref> who had nursed Egil when a child; she was a big woman,<ref>'''big woman''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 24).</ref> strong as a man, and of magic cunning.<ref>'''magic cunning''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 23).</ref> Said Brak:</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>When Egil was twelve years old, he was grown so big that there were but few men so large and strong that he could not overcome in games. In his twelfth winter he was often at games. Thord Grani's son was then twenty years old; he was very strong. As the winter wore on, if often chanced that the two, Egil and Thord, were matched against Skallagrim. And once in the winter it so befell that there was ball-play at Borg, southwards in Sandvik. Thord and Egil were set against Skallagrim in the game; and he became weary before them, so that they had the best of it. But in the evening after sunset it began to go worse with Egil and his partner. Skallagrim then became so strong<ref> '''Skallagrim then became so strong''': “Orðið Grímur merkir „hrútur“ eða „geithafur“; í nafni slíkrar tegundar liggja hugsanaþræðir, sem eru huldir nútímamönnum. Hugsanlega hafa fornmenn skilið dauða ungmennanna tveggja sem dauða vors, þ.e. sem dauða vaxtarbrodds ættarinnar [...] Það er vaxtarbroddurinn Grímur, ef til vill Grímur ættfaðir og landnámsmaður í skuggsjá, hugsanlega Geithafur Upphafshvolsins, sæði kynslóðanna, sem fellur í morðæði Úlfanna.” [[Einar Pálsson. Eymd Egils. Chapters 61-70]] (pp. 151-52).</ref> and he caught up Thord and dashed him down so violently that he was all bruised and at once got his bane. Then he seized Egil. Now there was a handmaid of Skallagrim's named Thorgerdr Brak,<ref>'''Thorgerdr Brak''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (p. 73).</ref> who had nursed Egil when a child; she was a big woman,<ref>'''big woman''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 24).</ref> strong as a man, and of magic cunning.<ref>'''magic cunning''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 23).</ref> Said Brak:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength,<ref>'''Dost thou turn they shape-strength''': "Þeir hamast báðir þegar þeir ráðast á ungu hertogasynina í 27. kafla sögunnar, en þó er öllu alvarlegra að hann hikar ekki við að ráðast á sinn eigin son, Egil, síðar í sögunni, og tengir sagan þessa árás við það tvöfalda eðli Gríms að vera bæði maður og úlfur, þegar Brák segir: “Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum?"" [[Torfi H. Tulinius. Framliðnir feður: Um forneskju og frásagnarlist í Eyrbyggju, Eglu og Grettlu]] (p. 300)</ref> Skallagrim, against thy son?'</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength,<ref>'''Dost thou turn they shape-strength''': "Þeir hamast báðir þegar þeir ráðast á ungu hertogasynina í 27. kafla sögunnar, en þó er öllu alvarlegra að hann hikar ekki við að ráðast á sinn eigin son, Egil, síðar í sögunni, og tengir sagan þessa árás við það tvöfalda eðli Gríms að vera bæði maður og úlfur, þegar Brák segir: “Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum?"" [[Torfi H. Tulinius. Framliðnir feður: Um forneskju og frásagnarlist í Eyrbyggju, Eglu og Grettlu]] (p. 300)<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">.</ins></ref> Skallagrim, against thy son?'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l93">Line 93:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 93:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þorgerður brák<ref>'''Þorgerður brák''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (s. 73).</ref> hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað Egil í barnæsku. Hún var mikil fyrir sér,<ref>'''mikil fyrir sér''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 24).</ref> sterk sem karlar og fjölkunnig mjög.<ref>'''fjölkunnig mjög''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 23).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þorgerður brák<ref>'''Þorgerður brák''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (s. 73).</ref> hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað Egil í barnæsku. Hún var mikil fyrir sér,<ref>'''mikil fyrir sér''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 24).</ref> sterk sem karlar og fjölkunnig mjög.<ref>'''fjölkunnig mjög''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 23).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur<ref>'''Hamast þú nú Skalla-Grímur''': "Þeir hamast báðir þegar þeir ráðast á ungu hertogasynina í 27. kafla sögunnar, en þó er öllu alvarlegra að hann hikar ekki við að ráðast á sinn eigin son, Egil, síðar í sögunni, og tengir sagan þessa árás við það tvöfalda eðli Gríms að vera bæði maður og úlfur, þegar Brák segir: “Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum?"" [[Torfi H. Tulinius. Framliðnir feður: Um forneskju og frásagnarlist í Eyrbyggju, Eglu og Grettlu]] (s. 300)</ref> að syni þínum.“</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur<ref>'''Hamast þú nú Skalla-Grímur''': "Þeir hamast báðir þegar þeir ráðast á ungu hertogasynina í 27. kafla sögunnar, en þó er öllu alvarlegra að hann hikar ekki við að ráðast á sinn eigin son, Egil, síðar í sögunni, og tengir sagan þessa árás við það tvöfalda eðli Gríms að vera bæði maður og úlfur, þegar Brák segir: “Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum?"" [[Torfi H. Tulinius. Framliðnir feður: Um forneskju og frásagnarlist í Eyrbyggju, Eglu og Grettlu]] (s. 300)<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">.</ins></ref> að syni þínum.“</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (s. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (s. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8861&oldid=prevJón Karl Helgason at 09:44, 24 November 20182018-11-24T09:44:29Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 09:44, 24 November 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l26">Line 26:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 26:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Hew down many foemen.'<ref>'''Hew down many foemen''': "This stanza has all the marks of genuineness upon it, it is obviously the work of a beginner, a thing which cannot be said about two other stanzas in the same meter that Egill is supposed to have composed even at an earlier age. This at once raises the question: how many of the 50-60 occasional stanzas in the saga might be genuine." [[Stefán Einarsson. The Poetry of Egill Skalla-Grímsson ]] (p. 37).</ref><br></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Hew down many foemen.'<ref>'''Hew down many foemen''': "This stanza has all the marks of genuineness upon it, it is obviously the work of a beginner, a thing which cannot be said about two other stanzas in the same meter that Egill is supposed to have composed even at an earlier age. This at once raises the question: how many of the 50-60 occasional stanzas in the saga might be genuine." [[Stefán Einarsson. The Poetry of Egill Skalla-Grímsson ]] (p. 37).</ref><br></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>When Egil was twelve years old, he was grown so big that there were but few men <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">howso </del>large and strong that he could not overcome in games. In his twelfth winter he was often at games. Thord Grani's son was then twenty years old; he was very strong. As the winter wore on, if often chanced that the two, Egil and Thord, were matched against Skallagrim. And once in the winter it so befell that there was ball-play at Borg, southwards in Sandvik. Thord and Egil were set against Skallagrim in the game; and he became weary before them, so that they had the best of it. But in the evening after sunset it began to go worse with Egil and his partner. Skallagrim then became so strong<ref> '''Skallagrim then became so strong''': “Orðið Grímur merkir „hrútur“ eða „geithafur“; í nafni slíkrar tegundar liggja hugsanaþræðir, sem eru huldir nútímamönnum. Hugsanlega hafa fornmenn skilið dauða ungmennanna tveggja sem dauða vors, þ.e. sem dauða vaxtarbrodds ættarinnar [...] Það er vaxtarbroddurinn Grímur, ef til vill Grímur ættfaðir og landnámsmaður í skuggsjá, hugsanlega Geithafur Upphafshvolsins, sæði kynslóðanna, sem fellur í morðæði Úlfanna.” [[Einar Pálsson. Eymd Egils. Chapters 61-70]] (pp. 151-52).</ref> and he caught up Thord and dashed him down so violently that he was all bruised and at once got his bane. Then he seized Egil. Now there was a handmaid of Skallagrim's named Thorgerdr Brak,<ref>'''Thorgerdr Brak''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (p. 73).</ref> who had nursed Egil when a child; she was a big woman,<ref>'''big woman''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 24).</ref> strong as a man, and of magic cunning.<ref>'''magic cunning''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 23).</ref> Said Brak:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>When Egil was twelve years old, he was grown so big that there were but few men <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">so </ins>large and strong that he could not overcome in games. In his twelfth winter he was often at games. Thord Grani's son was then twenty years old; he was very strong. As the winter wore on, if often chanced that the two, Egil and Thord, were matched against Skallagrim. And once in the winter it so befell that there was ball-play at Borg, southwards in Sandvik. Thord and Egil were set against Skallagrim in the game; and he became weary before them, so that they had the best of it. But in the evening after sunset it began to go worse with Egil and his partner. Skallagrim then became so strong<ref> '''Skallagrim then became so strong''': “Orðið Grímur merkir „hrútur“ eða „geithafur“; í nafni slíkrar tegundar liggja hugsanaþræðir, sem eru huldir nútímamönnum. Hugsanlega hafa fornmenn skilið dauða ungmennanna tveggja sem dauða vors, þ.e. sem dauða vaxtarbrodds ættarinnar [...] Það er vaxtarbroddurinn Grímur, ef til vill Grímur ættfaðir og landnámsmaður í skuggsjá, hugsanlega Geithafur Upphafshvolsins, sæði kynslóðanna, sem fellur í morðæði Úlfanna.” [[Einar Pálsson. Eymd Egils. Chapters 61-70]] (pp. 151-52).</ref> and he caught up Thord and dashed him down so violently that he was all bruised and at once got his bane. Then he seized Egil. Now there was a handmaid of Skallagrim's named Thorgerdr Brak,<ref>'''Thorgerdr Brak''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (p. 73).</ref> who had nursed Egil when a child; she was a big woman,<ref>'''big woman''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 24).</ref> strong as a man, and of magic cunning.<ref>'''magic cunning''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 23).</ref> Said Brak:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength,<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''Dost thou turn they shape-strength''': "Þeir hamast báðir þegar þeir ráðast á ungu hertogasynina í 27. kafla sögunnar, en þó er öllu alvarlegra að hann hikar ekki við að ráðast á sinn eigin son, Egil, síðar í sögunni, og tengir sagan þessa árás við það tvöfalda eðli Gríms að vera bæði maður og úlfur, þegar Brák segir: “Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum?"" [[Torfi H. Tulinius. Framliðnir feður: Um forneskju og frásagnarlist í Eyrbyggju, Eglu og Grettlu]] (p. 300)</ref> </ins>Skallagrim, against thy son?'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l93">Line 93:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 93:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þorgerður brák<ref>'''Þorgerður brák''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (s. 73).</ref> hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað Egil í barnæsku. Hún var mikil fyrir sér,<ref>'''mikil fyrir sér''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 24).</ref> sterk sem karlar og fjölkunnig mjög.<ref>'''fjölkunnig mjög''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 23).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þorgerður brák<ref>'''Þorgerður brák''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (s. 73).</ref> hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað Egil í barnæsku. Hún var mikil fyrir sér,<ref>'''mikil fyrir sér''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 24).</ref> sterk sem karlar og fjölkunnig mjög.<ref>'''fjölkunnig mjög''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 23).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum.“</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''Hamast þú nú Skalla-Grímur''': "Þeir hamast báðir þegar þeir ráðast á ungu hertogasynina í 27. kafla sögunnar, en þó er öllu alvarlegra að hann hikar ekki við að ráðast á sinn eigin son, Egil, síðar í sögunni, og tengir sagan þessa árás við það tvöfalda eðli Gríms að vera bæði maður og úlfur, þegar Brák segir: “Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum?"" [[Torfi H. Tulinius. Framliðnir feður: Um forneskju og frásagnarlist í Eyrbyggju, Eglu og Grettlu]] (s. 300)</ref> </ins>að syni þínum.“</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (s. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (s. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8853&oldid=prevJón Karl Helgason at 09:08, 14 November 20182018-11-14T09:08:29Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 09:08, 14 November 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l26">Line 26:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 26:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Hew down many foemen.'<ref>'''Hew down many foemen''': "This stanza has all the marks of genuineness upon it, it is obviously the work of a beginner, a thing which cannot be said about two other stanzas in the same meter that Egill is supposed to have composed even at an earlier age. This at once raises the question: how many of the 50-60 occasional stanzas in the saga might be genuine." [[Stefán Einarsson. The Poetry of Egill Skalla-Grímsson ]] (p. 37).</ref><br></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Hew down many foemen.'<ref>'''Hew down many foemen''': "This stanza has all the marks of genuineness upon it, it is obviously the work of a beginner, a thing which cannot be said about two other stanzas in the same meter that Egill is supposed to have composed even at an earlier age. This at once raises the question: how many of the 50-60 occasional stanzas in the saga might be genuine." [[Stefán Einarsson. The Poetry of Egill Skalla-Grímsson ]] (p. 37).</ref><br></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>When Egil was twelve years old, he was grown so big that there were but few men howso large and strong that he could not overcome in games. In his twelfth winter he was often at games. Thord Grani's son was then twenty years old; he was very strong. As the winter wore on, if often chanced that the two, Egil and Thord, were matched against Skallagrim. And once in the winter it so befell that there was ball-play at Borg, southwards in Sandvik. Thord and Egil were set against Skallagrim in the game; and he became weary before them, so that they had the best of it. But in the evening after sunset it began to go worse with Egil and his partner. Skallagrim then became so strong and he caught up Thord and dashed him down so violently that he was all bruised and at once got his bane. Then he seized Egil. Now there was a handmaid of Skallagrim's named Thorgerdr Brak,<ref>'''Thorgerdr Brak''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (p. 73).</ref> who had nursed Egil when a child; she was a big woman,<ref>'''big woman''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 24).</ref> strong as a man, and of magic cunning.<ref>'''magic cunning''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 23).</ref> Said Brak:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>When Egil was twelve years old, he was grown so big that there were but few men howso large and strong that he could not overcome in games. In his twelfth winter he was often at games. Thord Grani's son was then twenty years old; he was very strong. As the winter wore on, if often chanced that the two, Egil and Thord, were matched against Skallagrim. And once in the winter it so befell that there was ball-play at Borg, southwards in Sandvik. Thord and Egil were set against Skallagrim in the game; and he became weary before them, so that they had the best of it. But in the evening after sunset it began to go worse with Egil and his partner. Skallagrim then became so strong<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref> '''Skallagrim then became so strong''': “Orðið Grímur merkir „hrútur“ eða „geithafur“; í nafni slíkrar tegundar liggja hugsanaþræðir, sem eru huldir nútímamönnum. Hugsanlega hafa fornmenn skilið dauða ungmennanna tveggja sem dauða vors, þ.e. sem dauða vaxtarbrodds ættarinnar [...] Það er vaxtarbroddurinn Grímur, ef til vill Grímur ættfaðir og landnámsmaður í skuggsjá, hugsanlega Geithafur Upphafshvolsins, sæði kynslóðanna, sem fellur í morðæði Úlfanna.” [[Einar Pálsson. Eymd Egils. Chapters 61-70]] (pp. 151-52).</ref> </ins>and he caught up Thord and dashed him down so violently that he was all bruised and at once got his bane. Then he seized Egil. Now there was a handmaid of Skallagrim's named Thorgerdr Brak,<ref>'''Thorgerdr Brak''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (p. 73).</ref> who had nursed Egil when a child; she was a big woman,<ref>'''big woman''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 24).</ref> strong as a man, and of magic cunning.<ref>'''magic cunning''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (p. 23).</ref> Said Brak:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l89">Line 89:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 89:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þá er Egill var tólf vetra gamall var hann svo mikill vexti að fáir voru menn svo stórir og að afli búnir að Egill ynni þá eigi flesta menn í leikum. Þann vetur er honum var hinn tólfti var hann mjög að leikum. Þórður Granason var þá á tvítugsaldri. Hann var sterkur að afli. Það var oft er á leið veturinn að þeim Agli og Þórði tveimur var skipt í móti Skalla-Grími.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þá er Egill var tólf vetra gamall var hann svo mikill vexti að fáir voru menn svo stórir og að afli búnir að Egill ynni þá eigi flesta menn í leikum. Þann vetur er honum var hinn tólfti var hann mjög að leikum. Þórður Granason var þá á tvítugsaldri. Hann var sterkur að afli. Það var oft er á leið veturinn að þeim Agli og Þórði tveimur var skipt í móti Skalla-Grími.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Það var eitt sinn um veturinn er á leið að knattleikur var að Borg suður í Sandvík. Þá voru þeir Þórður í móti Skalla-Grími í leiknum og mæddist hann fyrir þeim og gekk þeim léttara. En um kveldið eftir sólarfall þá tók þeim Agli verr að ganga. Gerðist Grímur þá svo sterkur að hann greip Þórð upp og keyrði niður svo hart að hann lamdist allur og fékk hann þegar bana. Síðan greip hann til Egils.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Það var eitt sinn um veturinn er á leið að knattleikur var að Borg suður í Sandvík. Þá voru þeir Þórður í móti Skalla-Grími í leiknum og mæddist hann fyrir þeim og gekk þeim léttara. En um kveldið eftir sólarfall þá tók þeim Agli verr að ganga. Gerðist Grímur þá svo sterkur<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref> '''Gerðist Grímur þá svo sterkur''': “Orðið Grímur merkir „hrútur“ eða „geithafur“; í nafni slíkrar tegundar liggja hugsanaþræðir, sem eru huldir nútímamönnum. Hugsanlega hafa fornmenn skilið dauða ungmennanna tveggja sem dauða vors, þ.e. sem dauða vaxtarbrodds ættarinnar [...] Það er vaxtarbroddurinn Grímur, ef til vill Grímur ættfaðir og landnámsmaður í skuggsjá, hugsanlega Geithafur Upphafshvolsins, sæði kynslóðanna, sem fellur í morðæði Úlfanna.” [[Einar Pálsson. Eymd Egils. Chapters 61-70]] (s. 151-52).</ref> </ins>að hann greip Þórð upp og keyrði niður svo hart að hann lamdist allur og fékk hann þegar bana. Síðan greip hann til Egils.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þorgerður brák<ref>'''Þorgerður brák''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (s. 73).</ref> hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað Egil í barnæsku. Hún var mikil fyrir sér,<ref>'''mikil fyrir sér''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 24).</ref> sterk sem karlar og fjölkunnig mjög.<ref>'''fjölkunnig mjög''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 23).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þorgerður brák<ref>'''Þorgerður brák''': „Fjölkynngi hennar gerir hana að verðugum andstæðingi Skalla-Gríms sem „hamast“ þegar sól er sest ... Munurinn liggur í afstöðu þeirra til Egils. Þau takast á um líf drengsins. Þorgerður fórnar lífi sínu fyrir Egil. Faðir hans vildi hins vegar drepa son sinn“. [[Ármann Jakobsson. Ástin á tímum þjóðveldisins]] (s. 73).</ref> hét ambátt Skalla-Gríms. Hún hafði fóstrað Egil í barnæsku. Hún var mikil fyrir sér,<ref>'''mikil fyrir sér''': “L’expression mikill fyrir sér est le plus souvent des hommes puissants, parfois riches et/ou de haut lignage, mais toujours énergiques et entrepenants, bref des êtres dotés d’une vigoureuse personnalité. Au sujet de personnages féminins, les corpus des Íslendingasögur ne contient, à ma connaissance, que trois exemples d’emploi de cette expression...” [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 24).</ref> sterk sem karlar og fjölkunnig mjög.<ref>'''fjölkunnig mjög''': "Curieuse servante à la verité que cette femme: non seulement elle porte un nom en propre, fait somme toute rare dans les Íslendingasögur, mais encore con portrait est constitué de traits nettement distinctifs: elle possède une force physique peu commune pour son sexe (sterk sem karlar), caractéristique à laquelle fait éventuellement écho son surnom de brák, et elle dispose de grands et prodigieux savoirs (fjölkunnig mjög)" [[Dillmann, François-Xavier. La fureur de Grímr]] (s. 23).</ref></div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8836&oldid=prevJón Karl Helgason at 15:49, 12 November 20182018-11-12T15:49:57Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 15:49, 12 November 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l32">Line 32:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 32:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>But afterwards, in the evening, when they came home to Borg, Egil was very angry. Skallagrim and everybody else were set at table, but Egil had not yet come to his place. He went into the fire-hall, and up to the man who there had the overseeing of work and the management of moneys for Skallagrim, and was most dear to him. Egil dealt him his deathblow, then went to his seat. Skallagrim spoke not a word about it then, and thenceforward the matter was kept quiet. But father and son exchanged no word<ref>''' father and son exchanged no word ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (p. 99).</ref> good or bad, and so that winter passed.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>But afterwards, in the evening, when they came home to Borg, Egil was very angry. Skallagrim and everybody else were set at table, but Egil had not yet come to his place. He went into the fire-hall, and up to the man who there had the overseeing of work and the management of moneys for Skallagrim, and was most dear to him. Egil dealt him his deathblow,<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''dealt him his deathblow''': "“The innocent reader must not imagine that Egil avenged his foster-mother; it was Thord’s death that demanded a sacrifice. But this was a very terrible child of twelve years old; and we are presently assured that no one could master him, not even, as indeed we have seen, his father." [[Gosse, E.W.. The “Egils saga”]] (p. 31).</ref> </ins>then went to his seat. Skallagrim spoke not a word about it then, and thenceforward the matter was kept quiet. But father and son exchanged no word<ref>''' father and son exchanged no word ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (p. 99).</ref> good or bad, and so that winter passed.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>The next summer after this Thorolf came out, as was told above. <ref> '''as was told above''': "Citation (13) [i.e. ''sem fyrr var sagt''] is part of a transition so elegantly accomplished by the narrator that it deserves separate and extensive treatment as a hallmark of narrative art. However, since such treatment would be tangential to our present topic, we will only note here that this allusion marks the end of a flashback or time-jump which the narrator has used to squeeze young Egill into the mainstream of the narrative; its function is to smooth the narrative’s return to the point in time and space at which the time-jump began." [[Bell, L. Michael. Oral Allusion in Egils saga Skalla-Grímssonar]] (p. 55). </ref> And when he had been in Iceland one winter, in the spring following he made ready his ship in Brakar-sound. But when he was quite ready, then one day Egil went to his father, and asked him to give him an outfit.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>The next summer after this Thorolf came out, as was told above. <ref> '''as was told above''': "Citation (13) [i.e. ''sem fyrr var sagt''] is part of a transition so elegantly accomplished by the narrator that it deserves separate and extensive treatment as a hallmark of narrative art. However, since such treatment would be tangential to our present topic, we will only note here that this allusion marks the end of a flashback or time-jump which the narrator has used to squeeze young Egill into the mainstream of the narrative; its function is to smooth the narrative’s return to the point in time and space at which the time-jump began." [[Bell, L. Michael. Oral Allusion in Egils saga Skalla-Grímssonar]] (p. 55). </ref> And when he had been in Iceland one winter, in the spring following he made ready his ship in Brakar-sound. But when he was quite ready, then one day Egil went to his father, and asked him to give him an outfit.</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l97">Line 97:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 97:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (s. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (s. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En eftir um kveldið er þeir komu heim til Borgar var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði sest undir borð og alþýða manna þá var Egill eigi kominn í sæti sitt. Þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærastur. Egill hjó hann banahögg og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um og var það mál þaðan af kyrrt en þeir feðgar ræddust þá ekki við,<ref>''' þeir feðgar ræddust þá ekki við ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (s. 99).</ref> hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En eftir um kveldið er þeir komu heim til Borgar var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði sest undir borð og alþýða manna þá var Egill eigi kominn í sæti sitt. Þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærastur. Egill hjó hann banahögg<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''hjó hann banahögg''': "“The innocent reader must not imagine that Egil avenged his foster-mother; it was Thord’s death that demanded a sacrifice. But this was a very terrible child of twelve years old; and we are presently assured that no one could master him, not even, as indeed we have seen, his father." [[Gosse, E.W.. The “Egils saga”]] (s. 31).</ref> </ins>og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um og var það mál þaðan af kyrrt en þeir feðgar ræddust þá ekki við,<ref>''' þeir feðgar ræddust þá ekki við ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (s. 99).</ref> hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En hið næsta sumar eftir kom Þórólfur út sem fyrr var sagt. <ref> '''sem fyrr var sagt''': "Citation (13) [i.e. ''sem fyrr var sagt''] is part of a transition so elegantly accomplished by the narrator that it deserves separate and extensive treatment as a hallmark of narrative art. However, since such treatment would be tangential to our present topic, we will only note here that this allusion marks the end of a flashback or time-jump which the narrator has used to squeeze young Egill into the mainstream of the narrative; its function is to smooth the narrative’s return to the point in time and space at which the time-jump began." [[Bell, L. Michael. Oral Allusion in Egils saga Skalla-Grímssonar]] (s. 55). </ref> En er hann hafði verið einn vetur á Íslandi þá bjó hann eftir um vorið skip sitt í Brákarsundi.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En hið næsta sumar eftir kom Þórólfur út sem fyrr var sagt. <ref> '''sem fyrr var sagt''': "Citation (13) [i.e. ''sem fyrr var sagt''] is part of a transition so elegantly accomplished by the narrator that it deserves separate and extensive treatment as a hallmark of narrative art. However, since such treatment would be tangential to our present topic, we will only note here that this allusion marks the end of a flashback or time-jump which the narrator has used to squeeze young Egill into the mainstream of the narrative; its function is to smooth the narrative’s return to the point in time and space at which the time-jump began." [[Bell, L. Michael. Oral Allusion in Egils saga Skalla-Grímssonar]] (s. 55). </ref> En er hann hafði verið einn vetur á Íslandi þá bjó hann eftir um vorið skip sitt í Brákarsundi.</div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8824&oldid=prevJón Karl Helgason at 15:36, 9 November 20182018-11-09T15:36:28Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 15:36, 9 November 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l30">Line 30:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 30:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">.<rneither </del>ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">neither </ins>ever came up again.<ref>'''neither ever came up again''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>But afterwards, in the evening, when they came home to Borg, Egil was very angry. Skallagrim and everybody else were set at table, but Egil had not yet come to his place. He went into the fire-hall, and up to the man who there had the overseeing of work and the management of moneys for Skallagrim, and was most dear to him. Egil dealt him his deathblow, then went to his seat. Skallagrim spoke not a word about it then, and thenceforward the matter was kept quiet. But father and son exchanged no word<ref>''' father and son exchanged no word ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (p. 99).</ref> good or bad, and so that winter passed.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>But afterwards, in the evening, when they came home to Borg, Egil was very angry. Skallagrim and everybody else were set at table, but Egil had not yet come to his place. He went into the fire-hall, and up to the man who there had the overseeing of work and the management of moneys for Skallagrim, and was most dear to him. Egil dealt him his deathblow, then went to his seat. Skallagrim spoke not a word about it then, and thenceforward the matter was kept quiet. But father and son exchanged no word<ref>''' father and son exchanged no word ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (p. 99).</ref> good or bad, and so that winter passed.</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l95">Line 95:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 95:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum.“</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum.“</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (<del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">pp</del>. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">s</ins>. 124-25).</ref> Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En eftir um kveldið er þeir komu heim til Borgar var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði sest undir borð og alþýða manna þá var Egill eigi kominn í sæti sitt. Þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærastur. Egill hjó hann banahögg og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um og var það mál þaðan af kyrrt en þeir feðgar ræddust þá ekki við,<ref>''' þeir feðgar ræddust þá ekki við ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (s. 99).</ref> hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En eftir um kveldið er þeir komu heim til Borgar var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði sest undir borð og alþýða manna þá var Egill eigi kominn í sæti sitt. Þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærastur. Egill hjó hann banahögg og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um og var það mál þaðan af kyrrt en þeir feðgar ræddust þá ekki við,<ref>''' þeir feðgar ræddust þá ekki við ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (s. 99).</ref> hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.</div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8823&oldid=prevJón Karl Helgason at 15:35, 9 November 20182018-11-09T15:35:10Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 15:35, 9 November 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l30">Line 30:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 30:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Dost thou turn they shape-strength, Skallagrim, against thy son?'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and neither ever came up again. The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Whereat Skallagrim let Egil loose, but clutched at her. She broke away and took to her heels with Skallagrim after her. So went they to the utmost point of Digra-ness. Then she leapt out from the rock into the water. Skallagrim hurled after her a great stone, which struck her between the shoulders,<ref>'''struck her between the shoulders''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (pp. 49-50).</ref> and <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">.<rneither ever came up again.<ref>'''</ins>neither ever came up again<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25)</ins>.<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"></ref> </ins>The water there is now called Brakar-sound.<ref>'''Brakar-sound.''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (p. 5).</ref><ref>'''Brakar-sound.''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (p. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>But afterwards, in the evening, when they came home to Borg, Egil was very angry. Skallagrim and everybody else were set at table, but Egil had not yet come to his place. He went into the fire-hall, and up to the man who there had the overseeing of work and the management of moneys for Skallagrim, and was most dear to him. Egil dealt him his deathblow, then went to his seat. Skallagrim spoke not a word about it then, and thenceforward the matter was kept quiet. But father and son exchanged no word<ref>''' father and son exchanged no word ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (p. 99).</ref> good or bad, and so that winter passed.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>But afterwards, in the evening, when they came home to Borg, Egil was very angry. Skallagrim and everybody else were set at table, but Egil had not yet come to his place. He went into the fire-hall, and up to the man who there had the overseeing of work and the management of moneys for Skallagrim, and was most dear to him. Egil dealt him his deathblow, then went to his seat. Skallagrim spoke not a word about it then, and thenceforward the matter was kept quiet. But father and son exchanged no word<ref>''' father and son exchanged no word ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (p. 99).</ref> good or bad, and so that winter passed.</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l95">Line 95:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 95:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum.“</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Brák mælti: „Hamast þú nú Skalla-Grímur að syni þínum.“</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan. Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skalla-Grímur lét þá lausan Egil en þreif til hennar. Hún brást við og rann undan en Skalla-Grímur eftir. Fóru þau svo í utanvert Digranes. Þá hljóp hún út af bjarginu á sund. Skalla-Grímur kastaði eftir henni steini miklum og setti milli herða henni<ref>'''setti milli herða henni''': "[Þorgerður brák] reynir að halda sér uppi í bylgjunum utan samfélagsins með því að synda, – en það er minni sem kemur fyrir aftur og aftur í bókmenntum og tengist oftast konum. [...] Samkvæmt yfirlýstri siðfræði íslenskra fornbókmennta eru konur ekki drepnar. Sá mælikvarði gildir þó engan veginn um afbrigðilegar konur, þ.e. þær sem ógna samfélagi karla með visku sinni eða óhlýðni. Seiðkonur og fjölkunnugar konur eru réttdræpar í því samfélagi sem þessar bókmenntir lýsa, en seiður og fjölkynngi er eitt af fáum svæðum sem karlar ráða ekki yfir. Venjulega eru konurnar grýttar eða þeim er drekkt, og þannig ýtt undir yfirborð jarðar." [[Helga Kress. Máttugar meyjar]] (s. 49-50).</ref> og kom hvorki upp síðan.<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''kom hvorki upp síðan''': „Allir kannast við þá tilhneigingu gamansamra manna að segja oft sömu söguna. Og líði ekki hæfilega langt á milli, getur gaman þeirra misst marks...‘Ok kom hvártki upp siðan,’ segir höfundur, harla glaður yfir þessari fyndni sinni, því að örskömmu síðar beitir hann henni aftur, en missir þá greinilega marks...“. [[Finnbogi Guðmundsson. Gamansemi Snorra Sturlusonar]] (pp. 124-25).</ref> </ins>Þar er nú kallað Brákarsund.<ref>'''Brákarsund''': " Í orðabók Menningarsjóðs má sjá að brák getur verið hringur eða bogi úr horni til að elta skinn. Minnir það á lögun tungls, hvort sem það er fullt eða sem sigð. Þessa sögu má því einnig skilja á þann veg að úlfurinn elti himinhnöttinn þar til hann sest í sæ í vestri, og þar grandar hann honum." [[Karl Gunnarsson. Skoll og Hati í Egils sögu]] (s. 5).</ref><ref>'''Brákarsund''': "Brákarsund var hér um bil 20 faðma breitt, þar sem það var mjóst, áður en brúin – og um leið nokkur uppfylling norðan megin – var gjörð (1929-30). Bjargið sem stendur nesmegin við sundið – og um getið í Eglu – er heldur lágt, en var hærra áður en sprengt var oftan af vegna brúarsmíðarinnar." [[Bjarni Einarsson. Brákarsund]] (s. 32).</ref></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En eftir um kveldið er þeir komu heim til Borgar var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði sest undir borð og alþýða manna þá var Egill eigi kominn í sæti sitt. Þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærastur. Egill hjó hann banahögg og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um og var það mál þaðan af kyrrt en þeir feðgar ræddust þá ekki við,<ref>''' þeir feðgar ræddust þá ekki við ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (s. 99).</ref> hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En eftir um kveldið er þeir komu heim til Borgar var Egill allreiður. En er Skalla-Grímur hafði sest undir borð og alþýða manna þá var Egill eigi kominn í sæti sitt. Þá gekk hann inn í eldahús og að þeim manni er þar hafði þá verkstjórn og fjárforráð með Skalla-Grími og honum var kærastur. Egill hjó hann banahögg og gekk síðan til sætis síns. En Skalla-Grímur ræddi þá ekki um og var það mál þaðan af kyrrt en þeir feðgar ræddust þá ekki við,<ref>''' þeir feðgar ræddust þá ekki við ''': " The cruelty of his previous animalistic and possibly supernatural rage is replaced by a different, more down-to-earth, and much colder cruelty, which he has demonstrated before: the cruelty of indifference. In this narrative, Skallagrim is the aggressor. But where is the mother? In light of her previous praise of Egil, it might be tempting to conceive of this as a family in which a cold and indifferent father is countered by a loving and doting mother. But, alas, that is not so in this case." [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] (s. 99).</ref> hvorki gott né illt, og fór svo fram þann vetur.</div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8761&oldid=prevJón Karl Helgason at 17:34, 31 October 20182018-10-31T17:34:10Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 17:34, 31 October 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l15">Line 15:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 15:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'I will go with you, and we will be avenged on them.'</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'I will go with you, and we will be avenged on them.'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>He gave into his hands a halberd that he had been carrying. Such weapons were then customary. They went where the boys' game was. Grim had now got the ball and was running away with it, and the other boys after him. Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head,<del style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>''' Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head.</del><ref>'''drove the axe into his head''': "Once again, the child is the father of the man, and the man will be a doughty warrior. Given that Egil kills two older males by age twelve, it is clear that childhood was constructed differently in those days." [[Poole, Russell. Introduction]] (p. 4).</ref><ref>'''drove the axe into his head''': "Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (pp. 25-26).</ref> so that it at once pierced his brain. After this Egil and Thord went away to their own people. The Myramen ran to their weapons, and so did either party. Oleif Halt, with his following, ran to help the Borgarmen, who were thus far the larger number, and they parted without doing more. But hence arose a quarrel between Oleif and Hegg. They fought at Laxfit, by Grims-river; there seven men fell, but Hegg was wounded to death, and his brother Kvig fell. But when Egil came home, Skallagrim said little about it;<ref>'''said little about it''': "In any psychological discussion of Egils saga, this paternal indifference would obviously make for a very promising explanation of Egill’s difficult character". [[Ármann Jakobsson. Troublesome Children in the Sagas of Icelanders]] (p. 13)</ref> but Bera said Egil had in him the makings of a freebooter, and that 'twould be well, so soon as he were old enough, to give him a long-ship. Then Egil made a stave:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>He gave into his hands a halberd that he had been carrying. Such weapons were then customary. They went where the boys' game was. Grim had now got the ball and was running away with it, and the other boys after him. Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head,<ref>'''drove the axe into his head''': "Once again, the child is the father of the man, and the man will be a doughty warrior. Given that Egil kills two older males by age twelve, it is clear that childhood was constructed differently in those days." [[Poole, Russell. Introduction]] (p. 4).</ref><ref>'''drove the axe into his head''': "Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (pp. 25-26).</ref> so that it at once pierced his brain. After this Egil and Thord went away to their own people. The Myramen ran to their weapons, and so did either party. Oleif Halt, with his following, ran to help the Borgarmen, who were thus far the larger number, and they parted without doing more. But hence arose a quarrel between Oleif and Hegg. They fought at Laxfit, by Grims-river; there seven men fell, but Hegg was wounded to death, and his brother Kvig fell. But when Egil came home, Skallagrim said little about it;<ref>'''said little about it''': "In any psychological discussion of Egils saga, this paternal indifference would obviously make for a very promising explanation of Egill’s difficult character". [[Ármann Jakobsson. Troublesome Children in the Sagas of Icelanders]] (p. 13)</ref> but Bera said Egil had in him the makings of a freebooter, and that 'twould be well, so soon as he were old enough, to give him a long-ship. Then Egil made a stave:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Thus counselled my mother, <br></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Thus counselled my mother, <br></div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8760&oldid=prevJón Karl Helgason at 17:33, 31 October 20182018-10-31T17:33:19Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 17:33, 31 October 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l15">Line 15:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 15:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'I will go with you, and we will be avenged on them.'</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'I will go with you, and we will be avenged on them.'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>He gave into his hands a halberd that he had been carrying. Such weapons were then customary. They went where the boys' game was. Grim had now got the ball and was running away with it, and the other boys after him. Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head,<ref>''' Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head.<ref>'''drove the axe into his head''': "Once again, the child is the father of the man, and the man will be a doughty warrior. Given that Egil kills two older males by age twelve, it is clear that childhood was constructed differently in those days." [[Poole, Russell. Introduction]] (p. 4).</ref><ref>'''drove the axe into his head''':"Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (pp. 25-26).</ref> so that it at once pierced his brain. After this Egil and Thord went away to their own people. The Myramen ran to their weapons, and so did either party. Oleif Halt, with his following, ran to help the Borgarmen, who were thus far the larger number, and they parted without doing more. But hence arose a quarrel between Oleif and Hegg. They fought at Laxfit, by Grims-river; there seven men fell, but Hegg was wounded to death, and his brother Kvig fell. But when Egil came home, Skallagrim said little about it;<ref>'''said little about it''': "In any psychological discussion of Egils saga, this paternal indifference would obviously make for a very promising explanation of Egill’s difficult character". [[Ármann Jakobsson. Troublesome Children in the Sagas of Icelanders]] (p. 13)</ref> but Bera said Egil had in him the makings of a freebooter, and that 'twould be well, so soon as he were old enough, to give him a long-ship. Then Egil made a stave:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>He gave into his hands a halberd that he had been carrying. Such weapons were then customary. They went where the boys' game was. Grim had now got the ball and was running away with it, and the other boys after him. Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head,<ref>''' Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head.<ref>'''drove the axe into his head''': "Once again, the child is the father of the man, and the man will be a doughty warrior. Given that Egil kills two older males by age twelve, it is clear that childhood was constructed differently in those days." [[Poole, Russell. Introduction]] (p. 4).</ref><ref>'''drove the axe into his head''': "Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (pp. 25-26).</ref> so that it at once pierced his brain. After this Egil and Thord went away to their own people. The Myramen ran to their weapons, and so did either party. Oleif Halt, with his following, ran to help the Borgarmen, who were thus far the larger number, and they parted without doing more. But hence arose a quarrel between Oleif and Hegg. They fought at Laxfit, by Grims-river; there seven men fell, but Hegg was wounded to death, and his brother Kvig fell. But when Egil came home, Skallagrim said little about it;<ref>'''said little about it''': "In any psychological discussion of Egils saga, this paternal indifference would obviously make for a very promising explanation of Egill’s difficult character". [[Ármann Jakobsson. Troublesome Children in the Sagas of Icelanders]] (p. 13)</ref> but Bera said Egil had in him the makings of a freebooter, and that 'twould be well, so soon as he were old enough, to give him a long-ship. Then Egil made a stave:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Thus counselled my mother, <br></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Thus counselled my mother, <br></div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8759&oldid=prevJón Karl Helgason at 17:32, 31 October 20182018-10-31T17:32:23Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 17:32, 31 October 2018</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l15">Line 15:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 15:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'I will go with you, and we will be avenged on them.'</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'I will go with you, and we will be avenged on them.'</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>He gave into his hands a halberd that he had been carrying. Such weapons were then customary. They went where the boys' game was. Grim had now got the ball and was running away with it, and the other boys after him. Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head,<ref>''' Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head ''': " Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (pp. 25-26).</ref> so that it at once pierced his brain. After this Egil and Thord went away to their own people. The Myramen ran to their weapons, and so did either party. Oleif Halt, with his following, ran to help the Borgarmen, who were thus far the larger number, and they parted without doing more. But hence arose a quarrel between Oleif and Hegg. They fought at Laxfit, by Grims-river; there seven men fell, but Hegg was wounded to death, and his brother Kvig fell. But when Egil came home, Skallagrim said little about it;<ref>'''said little about it''': "In any psychological discussion of Egils saga, this paternal indifference would obviously make for a very promising explanation of Egill’s difficult character". [[Ármann Jakobsson. Troublesome Children in the Sagas of Icelanders]] (p. 13)</ref> but Bera said Egil had in him the makings of a freebooter, and that 'twould be well, so soon as he were old enough, to give him a long-ship. Then Egil made a stave:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>He gave into his hands a halberd that he had been carrying. Such weapons were then customary. They went where the boys' game was. Grim had now got the ball and was running away with it, and the other boys after him. Then Egil bounded upon Grim, and drove the axe into his head,<ref>''' Then Egil bounded upon Grim, and <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">drove the axe into his head.<ref>'''drove the axe into his head''': "Once again, the child is the father of the man, and the man will be a doughty warrior. Given that Egil kills two older males by age twelve, it is clear that childhood was constructed differently in those days." [[Poole, Russell. Introduction]] (p. 4).</ref><ref>'''</ins>drove the axe into his head''':"Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (pp. 25-26).</ref> so that it at once pierced his brain. After this Egil and Thord went away to their own people. The Myramen ran to their weapons, and so did either party. Oleif Halt, with his following, ran to help the Borgarmen, who were thus far the larger number, and they parted without doing more. But hence arose a quarrel between Oleif and Hegg. They fought at Laxfit, by Grims-river; there seven men fell, but Hegg was wounded to death, and his brother Kvig fell. But when Egil came home, Skallagrim said little about it;<ref>'''said little about it''': "In any psychological discussion of Egils saga, this paternal indifference would obviously make for a very promising explanation of Egill’s difficult character". [[Ármann Jakobsson. Troublesome Children in the Sagas of Icelanders]] (p. 13)</ref> but Bera said Egil had in him the makings of a freebooter, and that 'twould be well, so soon as he were old enough, to give him a long-ship. Then Egil made a stave:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Thus counselled my mother, <br></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>'Thus counselled my mother, <br></div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l72">Line 72:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 72:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egill fór til fundar við Þórð Granason og sagði honum hvað í hafði gerst.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egill fór til fundar við Þórð Granason og sagði honum hvað í hafði gerst.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þórður mælti: „Eg skal fara með þér og skulum við hefna honum.“ Hann seldi honum í hendur skeggexi eina er Þórður hafði haft í hendi. Þau vopn voru þá tíð. Ganga þeir þar til er sveinaleikurinn var. Grímur hafði þá hent knöttinn og rak undan en aðrir sveinarnir sóttu eftir. Þá hljóp Egill að Grími og rak exina í höfuð honum<ref>''' Þá hljóp Egill að Grími og rak exina í höfuð honum ''': " Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (s. 25-26).</ref> svo að þegar stóð í heila. Þeir Egill og Þórður gengu í brott síðan og til manna sinna. Hljópu þeir Mýramenn þá til vopna og svo hvorirtveggju. Óleifur hjalti hljóp til þeirra Borgarmanna með þá menn er honum fylgdu. Voru þeir þá miklu fjölmennri og skildust að svo gervu.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þórður mælti: „Eg skal fara með þér og skulum við hefna honum.“ Hann seldi honum í hendur skeggexi eina er Þórður hafði haft í hendi. Þau vopn voru þá tíð. Ganga þeir þar til er sveinaleikurinn var. Grímur hafði þá hent knöttinn og rak undan en aðrir sveinarnir sóttu eftir. Þá hljóp Egill að Grími og rak exina í höfuð honum<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''rak exina í höfuð honum''': "Once again, the child is the father of the man, and the man will be a doughty warrior. Given that Egil kills two older males by age twelve, it is clear that childhood was constructed differently in those days." [[Poole, Russell. Introduction]] (s. 4).</ref></ins><ref>''' Þá hljóp Egill að Grími og rak exina í höfuð honum ''': " Her hav vi Egil i en nøddeskal. Han vil have albuerum. Hvor han bliver forhindret i det, bruger han fysisk magt, og hvor den ikke slår til, dygtighed, snedighed. Senere bruger han også retsfølelsen, men i den specielle udgave hvor den kun vedrører ens egen ret og derfor ikke er til at skelne fra magtdriften." [[Bredsdorff, Thomas. Kaos og kærlighed]] (s. 25-26).</ref> svo að þegar stóð í heila. Þeir Egill og Þórður gengu í brott síðan og til manna sinna. Hljópu þeir Mýramenn þá til vopna og svo hvorirtveggju. Óleifur hjalti hljóp til þeirra Borgarmanna með þá menn er honum fylgdu. Voru þeir þá miklu fjölmennri og skildust að svo gervu.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þaðan af hófust deildir með þeim Óleifi og Hegg. Þeir börðust á Laxfit við Grímsá. Þar féllu sjö menn en Heggur varð sár til ólífis og Kvígur féll, bróðir hans.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Þaðan af hófust deildir með þeim Óleifi og Hegg. Þeir börðust á Laxfit við Grímsá. Þar féllu sjö menn en Heggur varð sár til ólífis og Kvígur féll, bróðir hans.</div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgasonhttps://wikisaga.hi.is/index.php?title=Egla,_40&diff=8589&oldid=prevJón Karl Helgason at 16:11, 10 November 20172017-11-10T16:11:04Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="en">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← Older revision</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Revision as of 16:11, 10 November 2017</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l9">Line 9:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 9:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skallagrim took much pleasure in<ref>'''took much pleasure in''': "[H]ér kemur sögnin "henda" fram í upprunalegri merkingu sinni: 'að hafa hönd á' eða 'grípa'. Smáorðið "at" er þá forsetning og stýrir fallinu á "aflraunum ok leikum" og hefur þá það orðasamband merkinguna 'við aflraunir og leiki' en öll setningin merkir 'Skalla-Grímur naut góðrar skemmtunar þegar bændur flugust á'." [[Heimir Pálsson. Gamanhenda]] (p. 28)</ref> trials of strength and games; he liked to talk about such. Ball-play was then a common game.<ref>'''Ball-play was then a common game''': "„It is not clear how one would win a game of knattleikr, and there are no references to winners or losers [...] the point of knattleikr seems not to be getting the ball into a goal to earn points for the team, but to provide an opportunity for the players to gain social status.“ [[Thurber, B.A.. The Viking Ball Game]] (pp. 185-86).</ref> Plenty of strong men there were at that time in the neighbourhood, but not one of strength to match with Skallagrim. He was now somewhat stricken in years. There was a man named Thord, son of Grani, at Granastead, who was of great promise; he was then young; very fond he was of Egil, Skallagrim's son. Egil often engaged in wrestling; he was headstrong and hot-tempered, but all had the sense to teach their sons to give way to Egil. A game of ball was held at White-river-dale in the early winter, to which was a great gathering of people from all the country-side. Thither went many of Skallagrim's household to the game. Chief among them was Thord, Grani's son. Egil asked Thord to let him go with him to the game; he was then in his seventh winter. Thord let him do so, and Egil mounted behind him. But when they came to the play-meeting, then the men made up sides for the play. Many small boys had come there too, and they made up a game for themselves. For this also sides were chosen.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skallagrim took much pleasure in<ref>'''took much pleasure in''': "[H]ér kemur sögnin "henda" fram í upprunalegri merkingu sinni: 'að hafa hönd á' eða 'grípa'. Smáorðið "at" er þá forsetning og stýrir fallinu á "aflraunum ok leikum" og hefur þá það orðasamband merkinguna 'við aflraunir og leiki' en öll setningin merkir 'Skalla-Grímur naut góðrar skemmtunar þegar bændur flugust á'." [[Heimir Pálsson. Gamanhenda]] (p. 28)</ref> trials of strength and games; he liked to talk about such. Ball-play was then a common game.<ref>'''Ball-play was then a common game''': "„It is not clear how one would win a game of knattleikr, and there are no references to winners or losers [...] the point of knattleikr seems not to be getting the ball into a goal to earn points for the team, but to provide an opportunity for the players to gain social status.“ [[Thurber, B.A.. The Viking Ball Game]] (pp. 185-86).</ref> Plenty of strong men there were at that time in the neighbourhood, but not one of strength to match with Skallagrim. He was now somewhat stricken in years. There was a man named Thord, son of Grani, at Granastead, who was of great promise; he was then young; very fond he was of Egil, Skallagrim's son. Egil often engaged in wrestling; he was headstrong and hot-tempered, but all had the sense to teach their sons to give way to Egil. A game of ball was held at White-river-dale in the early winter, to which was a great gathering of people from all the country-side. Thither went many of Skallagrim's household to the game. Chief among them was Thord, Grani's son. Egil asked Thord to let him go with him to the game; he was then in his seventh winter. Thord let him do so, and Egil mounted behind him. But when they came to the play-meeting, then the men made up sides for the play. Many small boys had come there too, and they made up a game for themselves. For this also sides were chosen.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egil was matched to play against a boy named Grim, son of Hegg, of Hegg-stead. Grim was ten or eleven years old, and strong for his age. But when they played together Egil got the worst of it. And Grim made all he could of his advantage. Then Egil got angry and lifted up the bat and struck Grim, whereupon Grim seized him and threw him down with a heavy fall, and handled him rather roughly, and said he would thrash him if he did not behave. But when Egil got to his feet, he went out of the game, and the boys hooted at him.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egil was matched to play against a boy named Grim, son of Hegg, of Hegg-stead. Grim was ten or eleven years old, and strong for his age. But when they played together Egil got the worst of it.<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''Egil got the worst of it''': „In der Ynglinga saga ist von einem großem Opferfest („blót mikil“) die Rede, dass viele Könige eines Winter besuchen; dort findet auch ein „sveinaleikr“ (Hkr. I,bls.63) statt. Viele Männer nehmen daran teil („fjǫlmennt“). Ingjaldr, der Sohn von Braut-Önundr in Uppsalir, spielt gegen Álfr, den Sohn von König Yngvar in Fjaðryndaland. Die Jungen sind sechs Jahre alt. Ingjaldr ist dem Álfr unterlegen: „Ok er þeir lékust viðr, var Ingjaldr ósterkari“.“ [[Baldur Hafstað. Das Verhältnis zwischen der Heimskringla und der Egils saga]] (p. 87).</ref> </ins>And Grim made all he could of his advantage. Then Egil got angry and lifted up the bat and struck Grim, whereupon Grim seized him and threw him down with a heavy fall, and handled him rather roughly, and said he would thrash him if he did not behave. But when Egil got to his feet, he went out of the game, and the boys hooted at him.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egil went to Thord and told him what had been done. Thord said:</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egil went to Thord and told him what had been done. Thord said:</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l68">Line 68:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Line 68:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En er þeir komu á leikmótið þá var mönnum skipt þar til leiks. Þar var og komið margt smásveina og gerðu þeir sér annan leik. Var þar og skipt til.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>En er þeir komu á leikmótið þá var mönnum skipt þar til leiks. Þar var og komið margt smásveina og gerðu þeir sér annan leik. Var þar og skipt til.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egill hlaut að leika við svein þann er Grímur hét, son Heggs af Heggsstöðum. Grímur var ellefu vetra eða tíu og sterkur að jöfnum aldri. En er þeir lékust við þá var Egill ósterkari. Grímur gerði og þann mun allan er hann mátti. Þá reiddist Egill og hóf upp knatttréið og laust Grím en Grímur tók hann höndum og keyrði hann niður fall mikið og lék hann heldur illa og kveðst mundu meiða hann ef hann kynni sig eigi. En er Egill komst á fætur þá gekk hann úr leiknum en sveinarnir æptu að honum.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egill hlaut að leika við svein þann er Grímur hét, son Heggs af Heggsstöðum. Grímur var ellefu vetra eða tíu og sterkur að jöfnum aldri. En er þeir lékust við þá var Egill ósterkari.<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;"><ref>'''þá var Egill ósterkari''': „In der Ynglinga saga ist von einem großem Opferfest („blót mikil“) die Rede, dass viele Könige eines Winter besuchen; dort findet auch ein „sveinaleikr“ (Hkr. I,bls.63) statt. Viele Männer nehmen daran teil („fjǫlmennt“). Ingjaldr, der Sohn von Braut-Önundr in Uppsalir, spielt gegen Álfr, den Sohn von König Yngvar in Fjaðryndaland. Die Jungen sind sechs Jahre alt. Ingjaldr ist dem Álfr unterlegen: „Ok er þeir lékust viðr, var Ingjaldr ósterkari“.“ [[Baldur Hafstað. Das Verhältnis zwischen der Heimskringla und der Egils saga]] (s. 87).</ref> </ins>Grímur gerði og þann mun allan er hann mátti. Þá reiddist Egill og hóf upp knatttréið og laust Grím en Grímur tók hann höndum og keyrði hann niður fall mikið og lék hann heldur illa og kveðst mundu meiða hann ef hann kynni sig eigi. En er Egill komst á fætur þá gekk hann úr leiknum en sveinarnir æptu að honum.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egill fór til fundar við Þórð Granason og sagði honum hvað í hafði gerst.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Egill fór til fundar við Þórð Granason og sagði honum hvað í hafði gerst.</div></td></tr>
</table>Jón Karl Helgason