McDougall, Ian. Discretion and Deceit

• Author: McDougall, Ian
• Title: Discretion and deceit: a re-examination of a military strategem in Egils saga
• Published in: The Middle Ages in the North-West
• Editors: Tom Scott, Pat Starkey
• Place, Publisher: Oxford: Leopard’s Head Press in conjunction with Liverpool Centre for Medieval Studies
• Year: 1995
• Pages: 109-42
• E-text:
• Reference: McDougall, Ian. "Discretion and deceit: a re-examination of a military strategem in Egils saga." The Middle Ages in the North-West, pp. 109-42. Eds. Tom Scott, Pat Starkey. Oxford: Leopard’s Head Press in conjunction with Liverpool Centre for Medieval Studies, 1995.

---

• Key words: topography, motifs (staðfræði, sagnaminni)

Annotation

On the tent-ruse story in Egils saga and its implications for the topography of the elusive site of the Battle of Brunanburh. The ruse-story in Egils saga has a number of literary analogues but no exact parallels in historical or literary sources, although the ploy of stalling for time by pretending to negotiate for peace (while in fact sending for reinforcements) is a recognised motif. McDougall argues that the saga's topographical description of the terrain at Vínheiðr serves the narrator's purpose in setting the stage for the ruse and that these topographical details may have been orally transmitted as an integral part of the story of the tents. He points out, however, that one must examine the nature, motives and focus of a text when considering its value as source material. Egils saga is a purely literary source and thus differs from historical sources such as Anglo-Saxon land charters. Ultimately, onomastic or archaeological evidence must provide the clues to localise Brunanburh, not the saga.

Lýsing

Greinin fjallar um tjald-blekkingarsenuna í Egils sögu og merkingu hennar fyrir staðfræði orustunnar við Brunanburh. Það er unnt að finna margar bókmenntalegar hliðstæður við þessa senu enda eru friðarumleitanir, sem notaðar eru til að tefja fyrir bardaga, þekkt minni. Hins vegar er engar hliðstæður að finna í sögulegum heimildum um þessa orustu. McDougall telur því að staðháttalýsingar sögunnar á Vínheiði þjóni því hlutverki að draga upp sviðsmynd fyrir blekkinguna og að upplýsingar um þessa staðhætti kunni að hafa fylgt munnlegum frásögnum um það hvernig tjöldunum var komið fyrir. Hann bendir þó á að nauðsynlegt sé kanna eðli, minni og sjónarhorn í texta þegar leggja eigi mat á heimildagildi hans. Egils saga sé hreinræktað bókmenntaverk og hafi því annað heimildagildi en sögulegar heimildir á borð við engilsaxnesk jarðabréf. Þegar upp er staðið þurfi rannsóknir á sviði nafnfræði eða fornleifafræði til að skera úr um það hvar Brunanburh hafi staðið; sagan sé ekki nýtileg til þess.

References

Chapter 52: er orustan skyldi vera: "In his deployment of these details it is the narrator who emerges as the clever strategist, for each scrap of topographical description is included not to identify the site, but in order to make the tent-ruse story work." (p. 120).

Links

• Written by: Katelin Parsons
• Icelandic translation: Jón Karl Helgason