Sayers, William. Generational Models for the Friendship of Egill and Arinbjǫrn

• Author: Sayers, William.
• Title: Generational Models for the Friendship of Egill and Arinbjǫrn
• Published in: Scripta Islandica 66
• Year: 2015
• Pages: 143-176
• E-text: Scripta Islandica 66
• Reference: Sayers, Williams. "Generational Models for the Friendship of Egill and Arinbjǫrn", Scripta Islandica 66 (2015): 143-176.

---

• Key words:

Annotation

Text missing

Lýsing

Sayers greinir vináttu Arinbjarnar og Egils með hliðsjón af tveimur ólíkum hugtökum; annað byggir á fjölskyldunni og ættartengslum (e. genetic), hitt á hlutverki sögupersónanna í frásögninni og bókmenntatgreininni (e. generic). Á grundvelli söguþráðar sýnir Sayers fram á að vinátta þeirra er ekki samband sem stofnað er til í ákveðnum hagnýtum tilgangi, hvorki frá sjónarmiði sögupersónanna né með hliðsjón af byggingu frásagnarinnar. Báðir menn græða hvor af öðrum, en samt er greinilegt að þeir virða hvorn annan og eru tengdir tilfinningalega, og vegna fjölskylduaðstæðna (afar þeirra voru fóstbræður og þeir eru álíka gamlir). Þetta leiðir til styrks sambands þeirra en að auki þjónar vinátta þeirra söguþræðinum - en það er ekki eina hlutverk hennar. Arinbjörn er einlæglega vinur Egils og ekki bara til fyrir söguþráðinn. Vináttan getur, að mati Sayers, líka verið túlkuð sem myndlíking fyrir fyrirmyndsamband Íslands (Egils) og Noregs (Arinbjarnar), en hún er um leið í ósamræmi við raunverulegu aðstæðurnar, þær sem átök Egils við konunga Noregs endurspegla flókið samband Íslands og Noregs á 13. öld.

References

Chapter 41: Egill gerði sér títt við Arinbjörn: "The pause in the narrative account and the authorial intervention at the first appearance of Arinbjǫrn must be seen as establishing the emotional prime mover in the friendship that develops. Despite the incongruity when viewed from the perspective of Egill’s later career, this can only be seen as hero worship." (p. 170).

Chapter 69: get eg aldrei vin betri: "For reasons unspecified by the saga, Egill then visits Norway and, continuing the motif of repayment, presents Arinbjǫrn with a fine sail, which can be seen as an outcome of his settled, land­based wealth, since it is the product of sheep-herding and largely women’s domestic work, although no less valuable for that. In a stanza Egill praises Arinbjǫrn’s generosity — he had given Egill clothes of silk and English cloth — and says that he “never had a better friend”" (p. 162).

Links

• Written by: Pauline Natalia Kwast
• English translation: