Helga Kress. Karnivalið í kirkjugarðinum

• Author: Helga Kress
• Title: Karnivalið í kirkjugarðinum
• Published in: Sturlaðar sögur, sagðar Úlfari Bragasyni sextugum 22. apríl 2009
• Place, Publisher: Reykjavík: Menningar- og minningarsjóður Mette Magnussen
• Year: 2009
• Pages: 54-56
• E-text:
• Reference: Helga Kress. "Karnivalið í kirkjugarðinum." Sturlaðar sögur, sagðar Úlfari Bragasyni sextugum 22. apríl 2009, pp. 54-56. Reykjavík: Menningar- og minningarsjóður Mette Magnussen, 2009. ----

---

• Key words: archeology, literary elements, intertextuality (fornleifafræði, bókmenntaleg einkenni, textatengsl)

Annotation

The descriptions of Egill Skallagrímsson are grotesque and are directed at his overgrown and disfigured body. They reach their highest point at the end of the saga, when the bones and head of Egill are exhumed and displayed. Carnivalesque fun is made upon this and presented from the point of view of the spectator, and reminds of the passage in ‘’Fóstbræðrasaga’’ where the head of Þorgeirr is set on a tussock and his heart is dissected. The bumps on Egill’s skull are not manifestations of a disease, but come rather from axe blows in battles. The carnivalesque end of the saga is a miracle story that is “a parody of itself and part of the saga as a historical source” (p. 56).

Lýsing

Lýsingar á Agli Skallagrímssyni eru gróteskar og beinast að ofvaxinni og afskræmdri líkama hans. Þær ná hápunkti í lok sögunnar þar sem bein og höfuð Egils eru grafin upp og höfð til sýnis. Um er að ræða karnivalíska skemmtun sem er lýst frá sjónarhorni áhorfenda og minnir á atviki í Fóstbræðrasögu þar sem höfuð Þorgeirs er sett á þúfu og hjarta hans er krufið. Bárurnar í hauskúpu Egils eru ekki vitnisburður um sjúkdóm heldur för eftir axarhögg í bardögum. Karnivölísku sögulokin eru jarteinasaga sem er "paródía á sjálfa sig og um leið á söguna sem sagfræðilega heimild" (s. 56).

References

Chapter 89: utanverðum kirkjgarði "Í síðasta hluta [jarteinasögunnar] sem er aðeins ein lína er tekið fram hvar sönnunargögnin eru grafin, spennandi viðfangsefni fyrir arftaka hins forvitna prests. Og karnivalið í kirkjugarðinum heldur áfram með sínum vísindalega áhuga á sjúklegum haus hetjunnar; á að grafa það upp sem aldrei hefur verið til og setja aftur á kirkjugarðsvegginn, heiminum til sýnis og skemmtunar" (p. 56).

Links

• Written by: Katelin Parsons
• English translation: Ermenegilda Müller