Fidjestøl, Bjarne. Skaldediktinga og truskiftet: Difference between revisions
No edit summary |
m (→Links) |
||
| (4 intermediate revisions by one other user not shown) | |||
| Line 15: | Line 15: | ||
==Annotation== | ==Annotation== | ||
Fidjestøl looks at the role of Harald fairhair and his descendants in the Norwegian conversion and finds that his/their role is first and foremost defined as non-heathen and only associated with Christianity as a by-product. Fidjestøl points to two written sources that underpin that image, the first one is Harald’s negative attitude towards magic and the second is that his son went in foster to Aðalstein king of England, who was a known Christian. This image of Harald and his descendants is reinforced in skaldic poetry of the 12th century and Fidjestøl marks a clear progression from heathen imagery to Christian imagery in the skaldic verses. Fidjestøl however states that this progression is the composition of the 12th century poets and states that there is nothing in written sources that confirms that Harald and his descendants embraced Christianity over heathenism. | |||
==Lýsing== | ==Lýsing== | ||
Fidjestøl rannsakar hlutverk Haralds hárfagra og afkomenda hans í kristnitöku Noregs. Það hlutverk virðist fyrst og fremst vera skilgreint sem neikvætt gagnvart heiðinni trú en aðeins túlkað sem kristið í hjáverkum. Hann nefnir tvær heimildir fyrir utan dróttkvæðanna sem renna stoðum undir þá ímynd. Sú fyrri er neikvæð afstaða Hákons til galdra og sú seinni er að hann sendi son sinn í fóstur til Aðalsteins konungs í Englandi, sem var þekktur fyrir að vera kristinn maður. Fidjestøl telur að í dróttkvæðum frá 12. öld sem fjalla um Harald og afkomendur hans megi finna þróun frá heiðnu myndmáli til kristins. Fidjestøl telur hins vegar að sú þróun sé tilbúningur 12. aldar skálda og ekki sé neitt í heimildum sem bendir til að Haraldur eða afkomendur hans hafi verið sérstaklega hlynntir kristni. | |||
| Line 27: | Line 27: | ||
==References== | ==References== | ||
[[Egla,_62|Chapter 62]]: '''um mar''': Höfuðlausn er en dikta (angående Eiríkr bloðøx) “som ikke har religiøse innslag utanom der som ligg i kenningar og språkblomster”. (p. 131). | |||
==Links== | ==Links== | ||
* ''Written by:'' Jane Appleton | * ''Written by:'' Jane Appleton/ Andri M. Krisjtánsson | ||
* ''Icelandic translation:'' Jón Karl Helgason | * ''Icelandic translation:'' Jón Karl Helgason/ Andri M. Krisjtánsson | ||
[[Category:Egils saga]][[Category:Egils saga:_Articles]][[Category:Authors]][[Category:History]][[Category:Religion]][[Category:Poetry]][[Category:All entries]] | [[Category:Egils saga]][[Category:Egils saga:_Articles]][[Category:Authors]][[Category:History]][[Category:Religion]][[Category:Poetry]][[Category:All entries]] | ||
Latest revision as of 10:53, 30 May 2016
- Author: Fidjestøl, Bjarne
- Title: Skaldediktinga og truskiftet. Med tankar om litterær form som historisk kjelde
- Published in: Nordisk hedendom. Et symposium.
- Editors: Gro Steinsland et al.
- Place, Publisher: Odense: Odense Universitetsforlag
- Year: 1991
- Pages: 113-31
- E-text:
- Reference: Fidjestøl, Bjarne. "Skaldediktinga og truskiftet. Med tankar om litterær form som historisk kjelde." Nordisk hedendom. Et symposium, pp. 113-31. Eds. Gro Steinsland et al. Odense: Odense Universitetsforlag, 1991.
- Key words: history, religion, poetry (sagnfræði, trúarbrögð, kveðskapur)
Annotation
Fidjestøl looks at the role of Harald fairhair and his descendants in the Norwegian conversion and finds that his/their role is first and foremost defined as non-heathen and only associated with Christianity as a by-product. Fidjestøl points to two written sources that underpin that image, the first one is Harald’s negative attitude towards magic and the second is that his son went in foster to Aðalstein king of England, who was a known Christian. This image of Harald and his descendants is reinforced in skaldic poetry of the 12th century and Fidjestøl marks a clear progression from heathen imagery to Christian imagery in the skaldic verses. Fidjestøl however states that this progression is the composition of the 12th century poets and states that there is nothing in written sources that confirms that Harald and his descendants embraced Christianity over heathenism.
Lýsing
Fidjestøl rannsakar hlutverk Haralds hárfagra og afkomenda hans í kristnitöku Noregs. Það hlutverk virðist fyrst og fremst vera skilgreint sem neikvætt gagnvart heiðinni trú en aðeins túlkað sem kristið í hjáverkum. Hann nefnir tvær heimildir fyrir utan dróttkvæðanna sem renna stoðum undir þá ímynd. Sú fyrri er neikvæð afstaða Hákons til galdra og sú seinni er að hann sendi son sinn í fóstur til Aðalsteins konungs í Englandi, sem var þekktur fyrir að vera kristinn maður. Fidjestøl telur að í dróttkvæðum frá 12. öld sem fjalla um Harald og afkomendur hans megi finna þróun frá heiðnu myndmáli til kristins. Fidjestøl telur hins vegar að sú þróun sé tilbúningur 12. aldar skálda og ekki sé neitt í heimildum sem bendir til að Haraldur eða afkomendur hans hafi verið sérstaklega hlynntir kristni.
See also
References
Chapter 62: um mar: Höfuðlausn er en dikta (angående Eiríkr bloðøx) “som ikke har religiøse innslag utanom der som ligg i kenningar og språkblomster”. (p. 131).
Links
- Written by: Jane Appleton/ Andri M. Krisjtánsson
- Icelandic translation: Jón Karl Helgason/ Andri M. Krisjtánsson
