Bjarni Einarsson. Fólgið fé á Mosfelli: Difference between revisions
No edit summary |
No edit summary |
||
| Line 22: | Line 22: | ||
==References== | ==References== | ||
[[Egla,_88|Chapter 88]]: „Suetonius segir frá því í keisarasögum sínum, meðal annarra firna af hátterni Caligula, að hann hafi valdið misklíð milli alþýðumana og riddara með því að gefa decimae (ókeypis veitingar) of snemma, svo að skríll legði undir sig riddarasætin“ (p. 102). | [[Egla,_88|Chapter 88]]: '''þingheimurinn berðist''':„Suetonius segir frá því í keisarasögum sínum, meðal annarra firna af hátterni Caligula, að hann hafi valdið misklíð milli alþýðumana og riddara með því að gefa decimae (ókeypis veitingar) of snemma, svo að skríll legði undir sig riddarasætin“ (p. 102). | ||
[[Egla,_88|Chapter 88]]: „Tilvísanir til þess að sumir segi þetta og aðrir hitt er gömul brella, og ekki er meira mark takandi á því sem hann segir um silfurpeningafund en um haugaeld“ (p. 102). | [[Egla,_88|Chapter 88]]: '''geta sumir menn þess''': „Tilvísanir til þess að sumir segi þetta og aðrir hitt er gömul brella, og ekki er meira mark takandi á því sem hann segir um silfurpeningafund en um haugaeld“ (p. 102). | ||
<references /> | <references /> | ||
Revision as of 12:44, 30 November 2011
- Author: Bjarni Einarsson
- Title: Fólgið fé á Mosfelli
- Published in: Sjötíu ritgerðir helgaðar Jakobi Benediktssyni 20. júlí 1977. Vol. 1
- Place, Publisher: Reykjavík: Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi
- Year: 1977
- Pages: 100-106
- E-text:
- Reference: Bjarni Einarsson. "Fólgið fé á Mosfelli." Sjötíu ritgerðir helgaðar Jakobi Benediktssyni 20. júlí 1977. Vol. 1, pp. 100-106. Reykjavík: Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi, 1977.
- Key words: literary elements, narrative technique, textual relations, intertextuality (bókmenntaleg einkenni, frásagnaraðferð, rittengsl, textatengsl)
Annotation
Lýsing
Fjallað er um fólgna fjársjóði í Egils sögu og Landnámu. Ketilbjörn, landnámsmaður á Mosfelli í Grímsnesi er sagður hafa falið fé sitt í jörðu, líkt og Egill. Í báðum frásögnum um fólgna féð er það falið vegna þess að afkomendur vilja ekki ráðstafa því að vilja gömlu mannanna og í báðum tilvikum eru þrælarnir tveir, sem aðstoða við að leyna fénu, drepnir. Höfuðmunurinn sé að frásögn Landnámu minni fremur á munnmælasögu sem eigi að skýra örnefni, en frásögn Eglu beri skýr merki slyngs höfundar sem gerir sögu sína sennilegri með því að vísa til þrenns konar sagna um afdrif fjársjóðsins. Vera má að í upphafi hafi verið um munnmælasögu að ræða sem hafi verið heimfærð upp á bæði Ketilbjörn og Egil. Bjarni telur líklegra að höfundur Egils sögu hafi lesið frásögnina af Ketilbirni í Landnámu og hún komið honum að góðum notum. Hann hafi einmitt verið einkar laginn við að notfæra sér eldri sögur á þennan hátt: ekki sem heimild, heldur sem efni í nýja og betri sögu.
See also
References
Chapter 88: þingheimurinn berðist:„Suetonius segir frá því í keisarasögum sínum, meðal annarra firna af hátterni Caligula, að hann hafi valdið misklíð milli alþýðumana og riddara með því að gefa decimae (ókeypis veitingar) of snemma, svo að skríll legði undir sig riddarasætin“ (p. 102).
Chapter 88: geta sumir menn þess: „Tilvísanir til þess að sumir segi þetta og aðrir hitt er gömul brella, og ekki er meira mark takandi á því sem hann segir um silfurpeningafund en um haugaeld“ (p. 102).
Links
- Written by: Álfdís Þorleifsdóttir
- English translation:
