Auður G. Magnúsdóttir. Ill er ofbráð reiði

From WikiSaga
Revision as of 09:30, 19 November 2015 by Roberto Pagani (talk | contribs)
Jump to navigationJump to search
  • Author: Auður Magnúsdóttir
  • Title: “Ill er ofbráð reiði.” Tilfinningar, saga og félagsleg þýðing reiðinnar í Njálssögu
  • Published in: Heimtur. Ritgerðir til heiðurs Gunnari Karlssyni sjötugum
  • Place, Publisher: Reykjavík: Hugvísindastofnun Háskóla Íslands
  • Year: 2009
  • Pages: 50-63
  • E-text:
  • Reference: Auður Magnúsdóttir. “Ill er ofbráð reiði. Tilfinningar, saga og félagsleg þýðing reiðinnar í Njálssögu” Heimtur. Eds. Guðmundur Jónsson, Helgi Skúli Kjartansson og Vésteinn Ólason, pp. 50-63. Reykjavík: Hugvísindastofnun Háskóla Íslands, 2009

  • Key words:


Annotation

Lýsing

Í greininni er fjallað um félagslega og pólitíska merkingu reiðinnar eins og hún birtist í Njálssögu. Þar bendir Auður á að reiði sé ekki einungis tilfinning sem bærist innra með sögupersónunum heldur sé hún bæði stétt- og kynskipt. Þannig hafa konur og þá karlar í lægri þjóðfélagsþrepum ekki sama rétt til að sýna af sér reiði og karlar er ofar standa í samfélaginu. Reiði þeirra fyrrnefndu taldist meira í ætt við bræði og því af tilfinningalegum toga en höfðingjar og heldri menn áttu að hafa stjórn á skaphöfn sinni og ekki stjórnast af tilfinningum. Reiði þeirra var því bæði réttmæt en einnig réttlát og við ákveðnar kringumstæður áttu þeir að sýna af sér reiði og nýta hana þannig sem tæki í félagslegum og pólitískum tilgangi.

See also

References

Chapter 44:„Ekki höfum vér kvenna skap ... at vér reiðimsk við öllu,“ svarar Skarphéðinn Njálsson móður sinni þegar hún eggjar þá til hefnda eftirað þeir hafa verið kallaðir taðskegglingar og Njáll „karl inn skegglausi“ hjá Hallgerði á Hlíðarenda. (Bls. 55 í grein)

Chapter 8:Nú var Höskuldur bráður, hann reiddist, sló annan drenginn og rak báða út úr húsinu. Viðbrögð Hrúts eru öðruvísi. Hann kallaði á sveininn, dró hring af fingri sér og gaf honum: „Sveinninn fór í braut og mælti: .Þínum drengskap skal ek við bregða æ síðan.“ Þetta virðingarverða athæfi eykur orðstír Hrúts. Hann missir ekki stjórn á sér en bregst við í samræmi við stöðu sína. (Bls. 56 í grein)

Chapter 34:Þórhildur kveður hæðnisvísu um mann sinn og niðurlægir bæði hann og sjálfa sig opinberlega. Reiði hennar hefur umsvifalausar afleiðingar. Maður hennar segir skilið við hana á staðnum og Þórhildi er vísað úr húsi. bls. (61 í grein)

Links

  • Written by:Guðný Waage
  • Icelandic/English translation: