Falk, Oren. *Konutorrek: A Husband’s Lament: Difference between revisions
mNo edit summary |
No edit summary |
||
| (5 intermediate revisions by 4 users not shown) | |||
| Line 12: | Line 12: | ||
==Annotation== | |||
Text missing | |||
==Lýsing== | ==Lýsing== | ||
Í þessari grein er rætt um ástæðurnar fyrir því að Egill Skallagrímsson orti ekki erfikvæði tileinkað Ásgerði, konu sinni, þegar hún dó. Falk heldur því fram að Egill hefði örugglega getað tjáð sorg sína miðað við að hann orti Sonatorrek tileinkað sonum hans og að honum þótti þar að auki mjög vænt um Ásgerði. Nokkur dæmi eru tekin úr ýmsum sögum til að lýsa því að það var ætlast til þess að ekklar giftu sig aftur fljótlega án þess að syrgja. Höfundurinn dregur einnig ályktun af því að forníslensku skorti orð fyrir ekkjumann, þó að höfundar sagnanna væru meðvitaðir um merkingu þess að verða ekkill. Niðurstaðan er þá sú að Egill Skallagrímsson orti ekki kvæði tileinkað Ásgerði vegna þess að samkvæmt forníslenskri skáldskaparfræði var missir eiginkonu ekki talinn óbætanlegur: *Konutorrek var af þeim sökum óhugsanlegt. Þar af leiðandi tjáði Egill sorg sína með því að haga sér eins og herskár ekkill í stað þess að yrkja kvæði. | |||
==See also== | ==See also== | ||
* [[Poole, Russell. Introduction]] | |||
* [[Torfi H. Tulinius. The Construction of Egil’s Saga]] | |||
* [[Guðrún Nordal. Ars metrica and the composition of Egils saga]] | |||
* [[De Looze, Laurence. The Concept of the Self in Egil’s Saga]] | |||
* [[Clunies Ross, Margaret. Self-description in Egil’s Poetry]] | |||
* [[Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice]] | |||
* [[Finlay, Alison. Elegy and Old Age in Egil’s Saga]] | |||
* [[Tangherlini, Timothy R.. Facebook for Vikings]] | |||
* [[Svanhildur Óskarsdóttir. Egil Strikes Again]] | |||
* [[Jón Karl Helgason. Bloody Runes]] | |||
* [[Álfdís Þorleifsdóttir, Katelin Parsons, Jane Appleton. A Selected Bibliography from the Online Annotated Bibliography of Egil’s Saga]] | |||
==References== | |||
[[Egla,_82|Chapter 82]]: '''andaðist Ásgerður''': "Egil reacts to Asgerd's death with laconic stoicism, made all the more inscrutable by being reported in indirect speech: we are told only that he hands over his estate to his surviving son, Thorstein, taking up residence with Thordis. This celebrated skald and devoted husband, capable of funnelling the most profound emotion into a breathtaking verbal torrent, chooses not to mourn his lifelong love in verse" (p. 133). | |||
[[Egla,_88|Chapter 88]]: '''né kisturnar''': "[Egil] buries the hoard in a secret location, effectively disinheriting his own children. [...] In place of the funerary poem he had failed to compose for her, Egil expresses his grief for Asgerd [...] in the idiom of belligerent widowerhood. With no second wife to bear him a child of his old age, who might ruinously complicate inheritance matters in the manner of Hildirid's sons or Gunnhild Bjarnardottir, Egil manoeuvres to become his own heir" (p. 142). | |||
==Links== | ==Links== | ||
* ''Written by:'' | * ''Written by:'' Arlene Lucianaz | ||
* '' | * ''English translation:'' | ||
[[Category:Egils saga]][[Category:Egils saga:_Articles]][[Category:Authors]][[Category:All entries]] | [[Category:Egils saga]][[Category:Egils saga:_Articles]][[Category:Authors]][[Category:All entries]] | ||
Latest revision as of 09:25, 9 November 2017
- Author: Falk, Oren
- Title: *Konutorrek: A Husband’s Lament
- Published in: Egil, The Viking Poet: New Approaches to 'Egil's Saga'
- Editors: De Looze, Laurence. Jón Karl Helgason. Poole, Russell. Torfi H. Tulinius
- Place, Publisher: Toronto: University of Toronto Press, Scholarly Publishing Division
- Year: 2015
- Pages: 131-48
- E-text:
- Reference: Falk, Oren. "*Konutorrek: A Husband’s Lament." Egil, The Viking Poet: New Approaches to 'Egil's Saga' , pp. 131-48. Eds. Laurence De Looze, Jón Karl Helgason, Russell Poole, Torfi H. Tulinius. Toronto: University of Toronto Press, 2015.
- Key words:
Annotation
Text missing
Lýsing
Í þessari grein er rætt um ástæðurnar fyrir því að Egill Skallagrímsson orti ekki erfikvæði tileinkað Ásgerði, konu sinni, þegar hún dó. Falk heldur því fram að Egill hefði örugglega getað tjáð sorg sína miðað við að hann orti Sonatorrek tileinkað sonum hans og að honum þótti þar að auki mjög vænt um Ásgerði. Nokkur dæmi eru tekin úr ýmsum sögum til að lýsa því að það var ætlast til þess að ekklar giftu sig aftur fljótlega án þess að syrgja. Höfundurinn dregur einnig ályktun af því að forníslensku skorti orð fyrir ekkjumann, þó að höfundar sagnanna væru meðvitaðir um merkingu þess að verða ekkill. Niðurstaðan er þá sú að Egill Skallagrímsson orti ekki kvæði tileinkað Ásgerði vegna þess að samkvæmt forníslenskri skáldskaparfræði var missir eiginkonu ekki talinn óbætanlegur: *Konutorrek var af þeim sökum óhugsanlegt. Þar af leiðandi tjáði Egill sorg sína með því að haga sér eins og herskár ekkill í stað þess að yrkja kvæði.
See also
- Poole, Russell. Introduction
- Torfi H. Tulinius. The Construction of Egil’s Saga
- Guðrún Nordal. Ars metrica and the composition of Egils saga
- De Looze, Laurence. The Concept of the Self in Egil’s Saga
- Clunies Ross, Margaret. Self-description in Egil’s Poetry
- Ármann Jakobsson. Thorolf's Choice
- Finlay, Alison. Elegy and Old Age in Egil’s Saga
- Tangherlini, Timothy R.. Facebook for Vikings
- Svanhildur Óskarsdóttir. Egil Strikes Again
- Jón Karl Helgason. Bloody Runes
- Álfdís Þorleifsdóttir, Katelin Parsons, Jane Appleton. A Selected Bibliography from the Online Annotated Bibliography of Egil’s Saga
References
Chapter 82: andaðist Ásgerður: "Egil reacts to Asgerd's death with laconic stoicism, made all the more inscrutable by being reported in indirect speech: we are told only that he hands over his estate to his surviving son, Thorstein, taking up residence with Thordis. This celebrated skald and devoted husband, capable of funnelling the most profound emotion into a breathtaking verbal torrent, chooses not to mourn his lifelong love in verse" (p. 133).
Chapter 88: né kisturnar: "[Egil] buries the hoard in a secret location, effectively disinheriting his own children. [...] In place of the funerary poem he had failed to compose for her, Egil expresses his grief for Asgerd [...] in the idiom of belligerent widowerhood. With no second wife to bear him a child of his old age, who might ruinously complicate inheritance matters in the manner of Hildirid's sons or Gunnhild Bjarnardottir, Egil manoeuvres to become his own heir" (p. 142).
Links
- Written by: Arlene Lucianaz
- English translation:
