Finlay, Alison. Elegy and Old Age in Egil’s Saga

From WikiSaga
Jump to navigationJump to search
  • Author: Finlay, Alison
  • Title: Elegy and Old Age in Egil’s Saga
  • Published in: Egil, The Viking Poet: New Approaches to 'Egil's Saga'
  • Editors: De Looze, Laurence. Jón Karl Helgason. Poole, Russell. Torfi H. Tulinius
  • Place, Publisher: Toronto: University of Toronto Press, Scholarly Publishing Division
  • Year: 2015
  • Pages: 111-30
  • E-text:
  • Reference: Finlay, Alison. "Elegy and Old Age in Egil’s Saga." Egil, The Viking Poet: New Approaches to 'Egil's Saga' , pp. 111-30. Eds. Laurence De Looze, Jón Karl Helgason, Russell Poole, Torfi H. Tulinius. Toronto: University of Toronto Press, 2015.

  • Key words:


Annotation

Text missing

Lýsing

Finlay fjallar um sambandið á milli harmakvæða og elli í Egils sögu. Fyrst útskýrir hún sameiginleg viðhorf víkingana til ellinnar. Þeir öldruðu eru álitnir einskisverðir menn sem hafa misst tækifærið til að deyja í orustu með sæmd. Hérna bendir hún á að í mörgum forngermönskum ljóðum beri aldnir garpar saman kraft æskunar og líkamlega hnignun elliáranna. Hún vekur líka athygli á að erfikvæðið Sonatorrek varpi ljósi á elli Egils. Þar sé rætt um vanmátt hans til að hefna og missi hans sem aldraðs föður. Finlay segir að harmur Egils vegna ellinnar birtist í þremur formum: hann rifjar upp sína fyrri sigra (sbr. Arinbjarnarkviða), ræðir vonbrigði sín með afkomendur sína (sérstaklega Þorstein), og harmar að valdið og hin skýra stréttaskiptingin sem ríkti þegar hann var ungur, séu fyrir bý.


See also

References

Chapter 80: mar miklu ræntan:„His assertion of his inability to fight against the sea, which would of course be the same for any man, young or old, modulates into an expression of the helplessness of old age“ (p. ??).

Chapter 81: eyneglda mér hegldu: „From the point of view of the saga‘s construction, this reminiscent mode marks the point where Egil begins to be represented as an old man revisiting the dramas of his past. Arinbjorn‘s triumph is not allowed to last; almost immediately we hear of his death at the side of Harald Grey-clock at Limfjord, commemorated by Egil in a strongly elegiac stanza lamenting the loss of his friends" (p. ??).

Links

  • Written by: Shaana Kadri
  • English translation: