Vogt, Walther H.. Von Bragi zu Egil: Difference between revisions
No edit summary |
No edit summary |
||
| (8 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Line 2: | Line 2: | ||
* '''Title''': Von Bragi zu Egil. Ein Versuch zur Geschichte des skaldischen Preisliedes | * '''Title''': Von Bragi zu Egil. Ein Versuch zur Geschichte des skaldischen Preisliedes | ||
* '''Published in''': Islandsforschung'' 1 | * '''Published in''': Islandsforschung'' 1 | ||
* '''Year''': 1930 | * '''Year''': 1930 | ||
* '''Pages''': 170–209 | * '''Pages''': 170–209 | ||
| Line 9: | Line 8: | ||
---- | ---- | ||
* '''Key words''': | * '''Key words''': poetry (kveðskapur) | ||
==Annotation== | ==Annotation== | ||
Text missing | |||
==Lýsing== | ==Lýsing== | ||
Vogt greinir í upphafi á milli epískra hetjuljóða og dróttkvæða eða lofkvæða. Epísk hetjuljóð fjalla um innri átök hetja og sálarstríð en lofkvæði fjalla um konunga og stórmenni. Vogt lýsir þróun dróttkvæða með hliðsjón af kveðskap brautryðjandans Braga Boddasonar og annarra mikilvægra skálda frá 9. öld til skáldskaparlistar Egils á síðari hluta 10. aldar. Hann tekur dæmi af Braga sem heldur sig við fasta formgerð í lofkvæðum, lofar af hógværð og lýsir ekki eigin tilfinningum. Aftur á móti losar Egill um formið og tjáir tilfinningar en Vogt lýsir því sem lýrísku gegnumbroti í þessum kveðskap. Tímamótaviðburður í sögu dróttkvæðanna verður síðan þegar Egill Skallagrímsson innleiðir fyrstu persónu fornafnið (ég-ið) og þar með sína eigin persónu í dróttkvæðin. Með þessari nýbreytni skapar hann nýja skáldskaparlist. | |||
==See also== | ==See also== | ||
| Line 21: | Line 22: | ||
==References== | ==References== | ||
[[Egla,_62|Chapter 62]]: '''eg Viðris ber''': "Die Spannung der Dichterleistung macht Egils Ich aus in Eingang und Schluss der Hfl [Höfuðlausn]: Das Lied, das Lied! Mein Lied!" (p. 202). | |||
[[Egla,_80|Chapter 80]]: '''Vask árvakr''': "Aber durch das Exegi monumentum aere perennius der letzten V. [Vísa] stellt der Dichter sein eigenes Ich wieder als Hauptsache hin. Und das gilt schliesslich fuer den ganzen Rahmen der Arbj. [Arinbjarnarkviða]: das Mittelgewicht, um das alles kreist, ist eben doch Egils Ich, seine Dichtersittlichkeit" (p. 202). | |||
==Links== | ==Links== | ||
* ''Written by:'' | * ''Written by:'' Eva-Maria Klumpp | ||
* '' | * ''English translation:'' | ||
[[Category:Egils saga]][[Category:Egils saga:_Articles]][[Category:Authors]][[Category:All entries]] | [[Category:Egils saga]][[Category:Egils saga:_Articles]][[Category:Poetry]][[Category:Authors]][[Category:All entries]] | ||
Latest revision as of 14:01, 26 August 2016
- Author: Vogt, Walther H
- Title: Von Bragi zu Egil. Ein Versuch zur Geschichte des skaldischen Preisliedes
- Published in: Islandsforschung 1
- Year: 1930
- Pages: 170–209
- E-text:
- Reference: Vogt, Walther H. "Von Bragi zu Egil. Ein Versuch zur Geschichte des skaldischen Preisliedes." Deutche Islandsforschung 1 (1930): 170–209.
- Key words: poetry (kveðskapur)
Annotation
Text missing
Lýsing
Vogt greinir í upphafi á milli epískra hetjuljóða og dróttkvæða eða lofkvæða. Epísk hetjuljóð fjalla um innri átök hetja og sálarstríð en lofkvæði fjalla um konunga og stórmenni. Vogt lýsir þróun dróttkvæða með hliðsjón af kveðskap brautryðjandans Braga Boddasonar og annarra mikilvægra skálda frá 9. öld til skáldskaparlistar Egils á síðari hluta 10. aldar. Hann tekur dæmi af Braga sem heldur sig við fasta formgerð í lofkvæðum, lofar af hógværð og lýsir ekki eigin tilfinningum. Aftur á móti losar Egill um formið og tjáir tilfinningar en Vogt lýsir því sem lýrísku gegnumbroti í þessum kveðskap. Tímamótaviðburður í sögu dróttkvæðanna verður síðan þegar Egill Skallagrímsson innleiðir fyrstu persónu fornafnið (ég-ið) og þar með sína eigin persónu í dróttkvæðin. Með þessari nýbreytni skapar hann nýja skáldskaparlist.
See also
References
Chapter 62: eg Viðris ber: "Die Spannung der Dichterleistung macht Egils Ich aus in Eingang und Schluss der Hfl [Höfuðlausn]: Das Lied, das Lied! Mein Lied!" (p. 202).
Chapter 80: Vask árvakr: "Aber durch das Exegi monumentum aere perennius der letzten V. [Vísa] stellt der Dichter sein eigenes Ich wieder als Hauptsache hin. Und das gilt schliesslich fuer den ganzen Rahmen der Arbj. [Arinbjarnarkviða]: das Mittelgewicht, um das alles kreist, ist eben doch Egils Ich, seine Dichtersittlichkeit" (p. 202).
Links
- Written by: Eva-Maria Klumpp
- English translation:
