Egla, 78

Kafli 78

Egill kom til Þorfinns

Egill fór til þess er hann kom vestur af skóginum. Sóttu þeir til Þorfinns að kveldi og fengu þar allgóðar viðtökur. Voru þá bundin sár þeirra Egils. Nokkurar nætur voru þeir þar. Helga dóttir bónda var þá á fótum og heil meina sinna. Þakkaði hún og öll þau Agli það. Hvíldu sig þar og eyki sína.

En maður sá er Helgu hafði rúnar ristið var þaðan skammt á brott. Kom það þá upp að hann hafði beðið hennar en Þorfinnur vildi eigi gifta hana. Þá vildi bóndason glepja hana en hún vildi eigi. Þá þóttist hann rista henni manrúnar en hann kunni það eigi og hafði hann það ristið henni er hún fékk meinsemi af.

Og er Egill var til brottfarar búinn þá fylgdi Þorfinnur honum og þeir feðgar á götu. Voru þeir þá saman tíu eða tólf. Fóru þeir þá dag þann allan með þeim til varúðar fyrir Ármóði og húskörlum hans. Og er þessi tíðindi spurðust, að þeir Egill höfðu barist við ofurefli liðs á skóginum og sigrað, þá þótti Ármóði engi von að hann mundi mega reisa rönd við Agli. Sat Ármóður því heima við alla sína menn. Þeir Egill og Þorfinnur skiptust gjöfum við að skilnaði og mæltu til vináttu með sér.

Síðan fóru þeir Egill leið sína og er ekki sagt að til tíðinda yrði í ferð þeirra áður þeir komu til Þorsteins. Voru þá grædd sár þeirra. Dvöldust þeir Egill þar til vors. En Þorsteinn fékk sendimenn til Hákonar konungs að færa honum skatt þann er Egill hafði sótt til Vermalands. Og er þeir komu á konungs fund þá sögðu þeir honum tíðindi þau er gerst höfðu í ferð þeirra Egils og færðu honum skattinn. Konungur þóttist þá vita að það mundi satt vera er áður hafði hann grunað um að Arnviður jarl mundi hafa látið drepa sendimenn hans tvenna er hann hafði austur sent. Sagði konungur að Þorsteinn skyldi þá hafa landsvist og vera í sætt við hann. Fara sendimenn síðan heimleiðis. Og er þeir koma aftur til Þorsteins þá segja þeir honum að konungur lét vel yfir þessi ferð og Þorsteinn skyldi þá vera í sætt og vináttu við konung.

Hákon konungur fór í Vík austur um sumarið en þaðan gerði hann ferð sína austur á Vermaland með mikið lið. Arnviður jarl flýði undan en konungur tók stór gjöld af bóndum þeim er honum þóttu í sökum við sig svo sem sagt er af þeim er skattinn sóttu. Setti hann þar yfir jarl annan og tók gíslar af honum og bóndum.

Hákon konungur fór í þeirri ferð víða um Gautland hið vestra og lagði það undir sig, svo sem sagt er í sögu hans og finnst í kvæðum þeim er um hann hafa ort verið. Þá er og sagt að hann fór til Danmerkur og herjaði þar víða. Þá hrauð hann tólf skip af Dönum með tveimur skipum og þá gaf hann konungsnafn Tryggva Ólafssyni bróðursyni sínum og vald yfir Víkinni austur.

Egill bjó kaupskip sitt um sumarið og réð þar til föruneyti en langskip það er hann hafði haft um haustið úr Danmörku gaf hann Þorsteini að skilnaði. Þorsteinn gaf Agli góðar gjafir og mæltu til mikillar vináttu sín í milli. Egill gerði sendimenn til Þórðar á Aurland, mágs síns, og fékk honum umboð sitt að skipa jarðir þær er Egill átti í Sogni og á Hörðalandi og bað hann selja ef kaupendur væru til.

Og er Egill var búinn ferðar sinnar og byr gaf þá sigldu þeir út eftir Víkinni og svo leið sína norður fyrir Noreg og síðan í haf út. Byrjaði þeim til góðrar hlítar, komu af hafi í Borgarfjörð og hélt Egill skipinu inn eftir firðinum og til hafnar skammt frá bæ sínum og lét heim flytja varnað sinn en ráða skipi til hlunns. Egill fór heim til bús síns. Urðu menn honum fegnir. Dvaldist Egill þar þann vetur.