Njála, 039

Chapter 39

There was a man named Thord, he was surnamed Freedmanson. Sigtrygg was his father's name, and he had been the freedman of Asgerd, and he was drowned in Markfleet. That was why Thord was with Njal afterwards. He was a tall man and a strong, and he had fostered all Njal's sons. He had set his heart on Gudfinna Thorolf's daughter, Njal's kinswoman; she was housekeeper at home there, and was then with child.

Now Bergthora came to talk with Thord Freedmanson; she said, "Thou shalt go to kill Brynjolf, Hallgerda's kinsman."

"I am no man-slayer," he says, "but still I will do whatever thou wilt."

"This is my will," she says.

After that he went up to Lithend, and made them call Hallgerda out, and asked where Brynjolf might be.

"What's thy will with him," she says.

"I want him to tell me where he has hidden Atli's body; I have heard say that he has buried it badly."

She pointed to him and said he was down yonder in Acretongue.

"Take heed," says Thord, "that the same thing does not befall him as befell Atli."

"Thou art no man-slayer," she says, "and so naught will come of it even if ye two do meet."

"Never have I seen man's blood, nor do I know how I should feel if I did," he says, and gallops out of the "town" and down to Acretongue.

Rannveig, Gunnar's mother, had heard their talk.

"Thou goadest his mind much, Hallgerda," she says, "but I think him a dauntless man, and that thy kinsman will find."

They met on the beaten way, Thord and Brynjolf; and Thord said, "Guard thee, Brynjolf, for I will do no dastard's deed by thee."

Brynjolf rode at Thord, and smote at him with his axe. He smote at him at the same time with his axe, and hewed in sunder the haft just above Brynjolf's hands, and then hewed at him at once a second time, and struck him on the collar-bone, and the blow went straight into his trunk. Then he fell from horseback, and was dead on the spot.

Thord met Hallgerda's herdsman, and gave out the slaying as done by his hand, and said where he lay, and bade him tell Hallgerda of the slaying. After that he rode home to Bergthorsknoll, and told Bergthora of the slaying, and other people too.

"Good luck go with thy hands," she said.

The herdsman told Hallgerda of the slaying; she was snappish at it, and said much ill would come of it, if she might have her way.

Kafli 39

Þórður hét maður. Hann var kallaður leysingjason. Sigtryggur hét faðir hans og hafði hann verið leysingi Ásgerðar og drukknaði hann í Markarfljóti. Var Þórður því með Njáli síðan. Hann var mikill maður og styrkur. Hann hafði fóstrað alla sonu Njáls. Hann hafði lagt hug á Guðfinnu frændkonu Njáls, Þórólfsdóttur. Hún var matselja heima þar og var þá óhraust.

Bergþóra kom að máli við Þórð leysingjason: „Þú skalt fara að drepa Brynjólf.“

„Engi er eg vígamaður,“ segir hann, „en þó mun eg gera það er þú vilt.“

„Það vil eg,“ segir hún.

Síðan fór hann upp til Hlíðarenda og lét kalla Hallgerði út og spurði hvar Brynjólfur væri.

„Hvað vilt þú honum?“ segir hún.

„Eg vil að hann segi mér hvar hann hefir hulið hræ Atla. Mér er sagt að hann hafi illa um búið.“

Hún vísaði til hans og kvað hann vera í Akratungu niðri.

„Gæt þú,“ segir Þórður, „að honum verði eigi það sem Atla.“

„Engi ertu vígamaður,“ segir hún, „og mun ekki undir hvort þið finnist.“

„Aldrei hefi eg séð mannsblóð og veit eg eigi hve mér bregður við“ og hleypir úr túninu og ofan til Akratungu.

Rannveig móðir Gunnars hafði heyrt á viðurtal þeirra. „Mjög frýr þú honum, Hallgerður,“ segir hún, „en eg ætla hann öruggan mann og mun það frændi finna.“

Þeir mættust á förnum vegi, Brynjólfur og Þórður.

Þórður mælti: „Ver þú þig, Brynjólfur, því að eg vil eigi níðast á þér.“

Brynjólfur reið að Þórði og hjó til hans. Hann hjó í móti með öxi og í sundur skaftið fyrir framan hendur honum Brynjólfi og hjó þegar í annað sinn til hans og kom á bringuna og gekk þegar á hol. Féll hann þá af baki og var þegar dauður. Þórður fann smalamann Hallgerðar og lýsti vígi á hönd sér og sagði hvar hann lá og bað hann segja Hallgerði vígið. Síðan reið hann til Bergþórshvols og sagði Bergþóru vígið og öðrum mönnum.

„Njót þú heill handa,“ sagði hún.

Smalamaður sagði Hallgerði vígið. Hún varð beisk við og kvað hér skyldu mikið illt af leiða ef hún mætti ráða.