Njála, 041

Chapter 41 [40]

GUNNAR AND NJAL MAKE PEACE ABOUT BRYNJOLF'S SLAYING.

Now these tidings come to the Thing, and Njal made them tell him the tale thrice, and then he said, "More men now become man- slayers than I weened."

Skarphedinn spoke, "That man, though, must have been twice fey," he says, "who lost his life by our foster-father's hand, who has never seen man's blood. And many would think that we brothers would sooner have done this deed with the turn of temper that we have."

"Scant space wilt thou have," says Njal, "ere the like befalls thee; but need will drive thee to it."

Then they went to meet Gunnar, and told him of the slaying. Gunnar spoke and said that was little man-scathe, "but yet he was a free man."

Njal offered to make peace at once, and Gunnar said yes, and he was to settle the terms himself. He made his award there and then, and laid it at one hundred in silver. Njal paid down the money on the spot, and they were at peace after that.

Kafli 41

Nú koma tíðindin til þings og lét Njáll segja sér þrem sinnum og mælti síðan: „Fleiri gerast nú vígamenn en eg ætlaði.“

Skarphéðinn mælti: „Sjá maður hefir þó helst verið feigur,“ segir hann, „er látist hefir fyrir fóstra vorum er aldrei hefir séð mannsblóð og mundu það margir ætla að vér bræður mundum þetta fyrri gert hafa að því skapferli sem vér höfum.“

„Skammt munt þú til þess eiga,“ segir Njáll, „að þig mun slíkt henda. Mun þig þó nauður til reka.“

Þeir gengu þá til móts við Gunnar og sögðu honum vígið.

Gunnar mælti og sagði að það var lítill mannskaði „en þó var hann frjáls maður.“

Njáll bauð honum þegar sættina. Gunnar játti því og skyldi hann sjálfur dæma. Hann dæmdi þegar og gerði hundrað silfurs. Njáll galt þegar féið og voru þeir sáttir eftir það.