Njála, 134

Chapter 134

TITLE.

ENSKA

Kafli 134

Síðan bjuggust þeir heiman allir. Flosi var í leistabrókum því að hann ætlaði að ganga. Vissi hann þá og að þá mundi öðrum minna fyrir þykja að ganga. Þá fóru þeir heiman á Hnappavöll en annan aftan til Breiðár en þá til Kálfafells, þaðan í Bjarnanes í Hornafjörð, þaðan til Stafafells í Lón en þá til Þvottár til Síðu-Halls. Flosi átti Steinvöru dóttur hans. Hallur tók við þeim allvel.

Flosi mælti til Halls: „Biðja vil eg þig, mágur, að þú ríðir til þings með mér með alla þingmenn þína.“

Hallur svaraði: „Nú er svo orðið sem mælt er að skamma stund verður hönd höggvi fegin. Og er sá nú allur einn í þínu liði er nú hefur eigi höfuðs og hinn er þá eggjaði hins versta verks er eigi var fram komið. En liðveislu mína er skylt að eg leggi til alla slíka sem eg má.“

Flosi mælti: „Hvað leggur þú nú til ráðs með mér þar sem nú er komið?“

Hallur mælti: „Fara skaltu allt norður í Vopnafjörð og biðja alla höfðingja liðsinnis og muntu þó þurfa þeirra allra áður en þingi sé lokið.“

Flosi dvaldist þar þrjár nætur og hvíldi sig og fór þaðan austur til Geitahellna og svo til Berufjarðar. Þar voru þeir um nótt. Þaðan fóru þeir austur til Breiðdals í Heydali. Þar bjó Hallbjörn hinn sterki. Hann átti Oddnýju, systur Sörla Brodd-Helgasonar, og hafði Flosi þar góðar viðtökur. Hallbjörn spurði hversu langt Flosi ætlaði norður í fjörðuna. Hann kvaðst fara ætla til Vopnafjarðar. Flosi tók þá fésjóð af belti sér og kvaðst vildu gefa Hallbirni.

Hann tók við fénu en kvaðst þó ekki gjafir eiga að Flosa „en þó vil eg vita hverju þú vilt að eg launi þér.“

„Ekki þarf eg fjár,“ segir Flosi, „en vildi eg að þú riðir til þings með mér og veittir að málum mínum. En þó á eg hvorki að telja til við þig mægðir né frændsemi.“

Hallbjörn mælti: „Það mun eg veita þér að ríða til þings með þér og veita að málum þínum sem eg mundi bróður mínum.“

Flosi þakkaði honum. Hallbjörn spurði margs úr brennunni en þeir sögðu honum frá öllu sem gerst.

Flosi fór þaðan Breiðdalsheiði og svo á Hrafnkelsstaði. Þar bjó Hrafnkell Þórisson, Hrafnkelssonar raums. Flosi fékk þar góðar viðtökur og leitaði hann eftir um þingreið við Hrafnkel og liðveislu. En hann fór lengi undan en þar kom er hann hét að Þórir son hans mundi ríða við alla þingmenn þeirra og vera í slíkri liðveislu sem aðrir samþingisgoðar hans.

Flosi þakkaði honum og fór í braut og á Bersastaði. Þar bjó Hólmsteinn Spak-Bersason og tók hann allvel við Flosa. Flosi bað hann liðveislu. Hólmsteinn kvað hann löngu hafa laun selt um liðveislu.

Þaðan fóru þeir á Valþjófsstaði. Þar bjó Sörli Brodd-Helgason, bróðir Bjarna Brodd-Helgasonar. Hann átti Þórdísi dóttur Guðmundar hins ríka á Möðruvöllum. Þeir höfðu þar góðar viðtökur. En um morguninn vakti Flosi til við Sörla að hann mundi ríða til alþingis með honum og bauð honum fé til.

„Eigi veit eg það,“ segir Sörli, „meðan eg veit eigi víst hvaðan Guðmundur hinn ríki stendur að, mágur minn, því að eg ætla honum að veita hvaðan sem hann stendur að.“

Flosi mælti: „Finn eg það á svörum þínum að þú hefir kvonríki.“

Flosi stóð þá upp og bað taka klæði þeirra og vopn. Fóru þeir þá í braut og fengu þar enga liðveislu.

Fóru þeir fyrir neðan Lagarfljót og yfir heiði til Njarðvíkur. Þar bjuggu bræður tveir, Þorkell fullspakur og Þorvaldur bróðir hans. Þeir voru synir Ketils Þiðrandasonar hins spaka, Ketilssonar þryms, Þórissonar þiðranda. Móðir þeirra Þorkels fullspaks og Þorvalds var Yngveldur Þorkelsdóttir fullspaks. Flosi hafði þar góðar viðtökur. Hann sagði þeim bræðrum deili á um erindi sín og bað þá liðveislu en þeir synjuðu áður en hann gaf þeim þrjár merkur silfurs hvorum þeirra til liðveislu. Þá játuðu þeir að veita Flosa.

Yngveldur móðir þeirra var hjá er þeir hétu alþingisreiðinni og grét.

Þorkell spurði hví hún grét.

Hún svarar: „Mig dreymdi að Þorvaldur bróðir þinn var í rauðum kyrtli og þótti mér svo þröngur vera sem saumaður væri að honum. Mér þótti hann og vera í rauðum hosum undir og vafður að vondum dreglum. Mér þótti illt á að sjá er eg vissi að honum var svo óhægt en eg mátti ekki að gera.“

Þeir hlógu að og kváðu vera vitlausu og kváðu geip hennar eigi skyldu standa fyrir þingreiðum þeirra.

Flosi þakkaði þeim vel og fór þaðan til Vopnafjarðar og kom til Hofs. Þar bjó Bjarni Brodd-Helgason Þorgilssonar, Þorsteinssonar hins hvíta, Ölvissonar, Eyvaldssonar, Öxna-Þórissonar. Móðir Bjarna var Halla Lýtingsdóttir. Móðir Brodd-Helga var Ásvör dóttir Þóris Graut-Atlasonar, Þórissonar þiðranda. Bjarni Brodd-Helgason átti Rannveigu Þorgeirsdóttur, Eiríkssonar úr Goðdölum, Geirmundarsonar, Hróaldssonar, Eiríkssonar örðigskeggja.

Bjarni tók við Flosa báðum höndum. Flosi bauð Bjarna fé til liðveislu.

Bjarni mælti: „Aldrei hefi eg selt karlmennsku mína við fémútu eða liðveislu. En nú er þú þarft liðs mun eg gera þér um vinveitt og ríða til þings með þér og veita þér sem eg mundi bróður mínum.“

„Þá snýrðu öllum vanda á hendur mér,“ segir Flosi, „en þó var mér slíks að þér von.“

Þaðan fóru þeir Flosi til Krossavíkur. Þorkell Geitisson var vin hans mikill áður. Flosi sagði honum erindi sitt. Þorkell kvað það skylt vera að hann veitti honum slíkt sem hann væri til fær og skiljast eigi við hans mál. Þorkell gaf Flosa góðar gjafir að skilnaði.

Þaðan fóru þeir norður til Vopnafjarðar og upp í Fljótsdalshérað og gistu að Hólmsteins Spak-Bersasonar. Flosi sagði honum að allir hefðu vel staðið undir hans nauðsyn og erindi nema Sörli Brodd-Helgason. Hólmsteinn kvað það til þess bera að hann væri engi ofstopamaður. Hólmsteinn gaf Flosa góðar gjafir. Fór Flosi upp Fljótsdal og þaðan suður á fjall um Öxnahraun og ofan Sviðinhornadal og út um Álftafjörð fyrir vestan og lauk eigi fyrr en hann kom til Þvottár til Halls mágs síns. Þar var hann hálfan mánuð og menn hans og hvíldi sig.

Flosi spurði Hall hvað hann legði nú til ráðs með honum, hversu hann skyldi nú með fara eða breyta högum sínum.

Hallur mælti: „Það ræð eg að þú sért heima við bú þitt og Sigfússynir en þeir sendi menn til að skipa til búa sinna en farið heim að sinni. En þá er þér ríðið til þings, ríðið allir saman og dreifið ekki flokki yðrum. Fari þá Sigfússynir að hitta konur sínar. Eg mun og ríða til þings og Ljótur sonur minn með alla þingmenn okkra og veita þér slíkt lið sem eg má mér við koma.“

Flosi þakkaði honum. Hallur gaf honum góðar gjafir að skilnaði.

Flosi fór þá frá Þvottá og er ekki um hans ferðir að tala fyrr en hann kemur heim til Svínafells. Er hann þá heima það er eftir var vetrarins og um sumarið allt til þings.