Njála, 140

Chapter 140

TITLE.

ENSKA

Kafli 140

Og er þeir komu í búðina þá sáu þeir hvar Guðmundur hinn ríki sat og talaði við Einar Konalsson fóstra sinn. Hann var vitur maður. Þeir gengu þá fyrir hann. Guðmundur tók þeim allvel og lét ryðja fyrir þeim búðina að þeir skyldu allir sitja mega. Spurðust þeir þá tíðinda.

Ásgrímur mælti: „Vér viljum, Guðmundur, biðja þig öruggrar liðveislu.“

Guðmundur mælti: „Hvort hafið þér nokkura höfðingja fundið áður?“

Þeir svöruðu að þeir hefðu fundið Skafta Þóroddsson og Snorra goða og sögðu honum allt í hljóði hversu hvorum þeirra fór.

Þá mælti Guðmundur: „Næstum fór mér til yðvar lítilmannlega. Eg var yður þá erfiður. Skal eg nú því skemur troða fyrir yður sem eg var þá erfiðri. Og skal eg nú ganga til dóma með yður með alla þingmenn mína og veita yður slíkt er eg má og berjast með yður þótt þess þurfi við og leggja líf mitt við yðvart líf. Eg mun og því launa Skafta að Þorsteinn holmunnur son hans skal vera í bardaganum með oss því að hann mun eigi treystast öðru en gera sem eg vil þar sem hann á Jódísi dóttur mína. Mun Skafti þá vilja skilja oss.“

Þeir þökkuðu honum og töluðu lengi hljótt síðan svo að ekki heyrðu aðrir menn.

Guðmundur bað þá ekki fara fyrir kné fleirum höfðingjum og kvað hann það vera lítilmannlegt, „munum vér nú á hætta með þetta lið sem nú höfum vér. Þér skuluð ganga með vopnum til allra lögskila en berjast eigi svo búið.“

Gengu þeir þá allir og heim til búða sinna. Var þetta fyrst á fárra manna viti. Leið nú svo þingið.