Njála, 107

Chapter 107

TITLE.

ENSKA

Kafli 107

Valgarður hinn grái kom út. Hann var þá heiðinn. Hann fór til Hofs til Marðar sonar síns og var þar um veturinn.

Hann mælti til Marðar: „Riðið hefi eg hér um byggðina víða og þykir mér eigi mega kenna að hin sama sé. Kom eg á Hvítanes og sá eg þar búðartóftir margar og umbrot mikil. Eg kom og á Þingskálaþing og sá eg þar ofan brotna búð vora alla eða hví sæta firn slík?“

Mörður svarar: „Hér eru tekin upp ný goðorð og fimmtardómslög og hafa menn sagt sig úr þingi frá mér og í þing með Höskuldi.“

Valgarður mælti: „Illa hefir þú launað mér goðorðið er eg fékk þér í hendur og fara svo ómannlega með. Vil eg að þú launir þeim því að þeim dragi öllum til bana. En það er til þess að þú rægir þá saman og drepi synir Njáls Höskuld. En þar eru margir til eftirmáls um hann og munu þá Njálssynir af þeim málum drepnir verða.“

„Eigi mun eg það gert geta,“ segir Mörður.

„Eg skal leggja ráðin til,“ segir Valgarður. „Þú skalt bjóða Njálssonum heim og leysa þá í braut með gjöfum. En svo fremi skaltu rógið í frammi hafa er orðin er vinátta með yður mikil og þeir trúa þér eigi verr en sér. Máttu svo hefnast við Skarphéðin þess er hann tók féið af þér eftir lát Gunnars. Muntu svo fremi taka höfðingskap er þessir eru allir dauðir.“

Þessa ráðagerð festu þeir með sér að sjá skyldi fram koma.

Mörður mælti: „Það vildi eg, faðir, að þú tækir við trú. Þú ert maður gamall.“

„Eigi vil eg það,“ segir Valgarður, „heldur vil eg að þú kastir trúnni og sjá hversu þá fari.“

Mörður kvaðst það eigi gera mundu.

Valgarður braut krossa fyrir Merði og öll heilög tákn. Þá tók Valgarður sótt og andaðist og var hann heygður.