Njála, 073

Chapter 73

TITLE.

ENSKA

Kafli 73

Þessi tíðindi spyrjast víða og var Þorgeir mörgum manni harmdauði. Þeir Gissur hvíti riðu til og lýstu vígunum og kvöddu búa til þings. Riðu þeir þá vestur heim.

Þeir Njáll og Gunnar fundust og töluðu um bardagann.

Þá mælti Njáll við Gunnar: „Vertu nú var um þig. Nú hefir þú vegið tvisvar sinnum í sama knérunn. Hygg nú svo fyrir hag þínum að þar liggur við líf þitt ef þú heldur eigi þá sætt sem ger er.“

„Hvergi ætla eg mér af að bregða,“ segir Gunnar, „en þó mun eg þurfa liðsinni yðvart á þingi.“

Njáll svaraði: „Halda mun eg við þig mínum trúnaði til dauðadags.“

Ríður Gunnar þá heim.

Líður nú til þings og fjölmenna hvorirtveggju mjög. Er um þetta allfjölrætt á þingi hversu þessi mál mundu lúkast.

Þeir Gissur og Geir goði töluðu með sér hvor þeirra lýsa skyldi vígsökinni Þorgeirs. En þar kom að Gissur tók undir sig málið og lýsti sök að Lögbergi og kvað svo að orði að „eg lýsi lögmætu frumhlaupi á hönd Gunnari Hámundarsyni um það er hann hljóp lögmætu frumhlaupi til Þorgeirs Otkelssonar og særði hann holundarsári því er að ben gerðist en Þorgeir fékk bana af. Tel eg hann eiga að verða um sök þá sekjan skógarmann, óælan, óferjanda, óráðanda öllum bjargráðum. Tel eg sekt fé hans hálft mér en hálft fjórðungsmönnum þeim er sektarfé eiga að taka að lögum. Lýsi eg til fjórðungsdóms þess er sökin á í að koma að lögum, lýsi eg löglýsing í heyranda hljóði að Lögbergi, lýsi eg nú til sóknar og sektar fullrar á hönd Gunnari Hámundarsyni.“

Í annað sinn nefndi Gissur sér votta og lýsti sök á hönd Gunnari Hámundarsyni um það er hann særði Þorgeir Otkelsson holundarsári því er að ben gerðist en Þorgeir fékk bana af á þeim vettvangi er Gunnar hljóp til Þorgeirs lögmætu frumhlaupi áður. Síðan lýsti hann þessi lýsing sem hinni fyrri. Þá spurði hann að þingfesti og heimilisfangi. Eftir það gengu menn frá Lögbergi og mæltu allir að honum mæltist vel. Gunnar var vel stilltur og lagði fátt til.

Líður nú þingið þar er dómar fara út. Gunnar stóð norðan að Rangæingadómi. Gissur stóð sunnan að og nefnir votta og bauð Gunnari að hlýða til eiðspjalls og til framsögu sakar sinnar og sóknargagna þeirra allra sem hann hugði fram að færa. Eftir það vann hann eið. Þá sagði hann fram sök svo skipaða í dóm. Þá lét hann bera lýsingarvætti. Þá bauð hann búum í setu og til ruðningar um kviðinn.