Njála, 084
Njáls saga (Table of Contents) | |||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 |
61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 | 81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 |
91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 100 | 101 | 102 | 103 | 104 | 105 | 106 | 107 | 108 | 109 | 110 | 111 | 112 | 113 | 114 | 115 | 116 | 117 | 118 | 119 | 120 |
121 | 122 | 123 | 124 | 125 | 126 | 127 | 128 | 129 | 130 | 131 | 132 | 133 | 134 | 135 | 136 | 137 | 138 | 139 | 140 | 141 | 142 | 143 | 144 | 145 | 146 | 147 | 148 | 149 | 150 |
151 | 152 | 153 | 154 | 155 | 156 | 157 | 158 | 159 |
Chapter 84
TITLE.
ENSKA
References
Kafli 84
Víkingar skutu á þá og tókst orusta og verja kaupmenn sig vel. Snækólfur hleypur að Ólafi og leggur í gegnum hann með spjóti. Grímur leggur til Snækólfs spjóti og svo fast að hann féll útbyrðis. Helgi sneri þá til móts við Grím og ráku þeir ofan alla víkinga og jafnan voru þeir Njálssynir þar er mest þurfti. Víkingar kölluðu og báðu kaupmenn upp gefast. Þeir sögðu að þeir mundu aldrei upp gefast.
Í þessu varð þeim litið til hafs. Sjá þeir skip fara sunnan fyrir nesið. Voru eigi færri en tíu. Þeir róa mikinn og stefna að þangað. Er þar skjöldur við skjöld. En á því skipi er fyrst fór stóð maður við siglu. Sá var í silkitreyju og hafði gylltan hjálm en hárið bæði mikið og fagurt. Sjá maður hafði spjót gullrekið í hendi.
Hann spurði: „Hverjir eiga hér leik svo ójafnan?“
Helgi segir til sín og sagði að í móti voru þeir Grjótgarður og Snækólfur.
„En hverjir eru stýrimenn?“ sagði hann.
Helgi svaraði: „Bárður svarti er lifir en annar er látinn er Ólafur hét.“
„Eruð þið,“ segir hann, „íslenskir menn?“
„Svo er víst,“ segir hann.
Hann spurði hvers synir þeir væru. Þeir sögðu.
Þá kannaðist hann við og mælti: „Nafnfrægir eruð þér feðgar.“
„Hver ertu?“ segir Helgi.
„Kári heiti eg og er ég Sölmundarson.“
„Hvaðan komstu að?“ segir Helgi.
„Úr Suðureyjum.“
„Þá ert þú vel að kominn,“ segir Helgi, „ef þú vilt veita oss nokkuð.“
„Veita slíkt sem þér þurfið,“ segir Kári, „eða hvers beiðið þér?“
„Veita þeim atlögu,“ segir hann.
Kári sagði að svo skyldi vera.
Lögðu þeir þá að þeim og tókst þá bardagi í annað sinn. En er þeir hafa barist um hríð hleypur Kári upp á skip til Snækólfs. Hann snýr í móti honum og höggur til hans. Kári hleypur yfir slá eina er lá um þvert skipið aftur öfugur. Snækólfur hjó í slána svo að fal báða eggteinana sverðsins. Kári höggur til hans og kom sverðið á öxlina og varð högg svo mikið að hann klauf frá ofan höndina og hafði Snækólfur þegar bana. Grjótgarður skaut spjóti til Kára. Kári sá það og hljóp í loft upp en spjótið missti hans. Í því voru þeir Helgi og Grímur komnir til móts við Kára. Hleypur þá Helgi að Grjótgarði og leggur sverði í gegnum hann og varð það hans bani. Gengu þeir þá um skip öll með báðum borðum. Menn báðu sér þá griða. Gáfu þeir þá grið öllum en tóku fé allt. Eftir það leggja þeir skipin öll út undir eyjar.