Njála, 069

Chapter 69

TITLE.

ENSKA

Kafli 69

Þá er þeir húskarlar og Kolskeggur höfðu verið þrjár nætur í Eyjum þá hefir Þorgeir Starkaðarson njósn af þessu og gerir orð nafna sínum að hann skyldi koma til móts við hann á Þríhyrningshálsa. Síðan bjóst Þorgeir undan Þríhyrningi við hinn tólfta mann. Hann ríður upp á hálsinn og bíður þar nafna síns. Gunnar er nú einn heima á bænum. Ríða þeir nafnar í skóga nokkura. Þar kom að þeim svefnhöfgi og máttu þeir ekki annað en sofa, festu skjöldu sína í limar en bundu hesta sína og settu hjá sér vopnin.

Njáll var þessa nótt í Þórólfsfelli og mátti ekki sofa og gekk ýmist út eða inn. Þórhildur spurði Njál hví hann mætti ekki sofa.

„Margt ber nú fyrir augu mér,“ sagði hann. „Eg sé fylgjur margra óvina Gunnars og er nokkuð undarlega. Þær láta ólmlega og fara þó ráðlauslega.“

Litlu síðar reið maður að dyrum og sté af baki og gekk inn og var þar sauðamaður þeirra Þórhildar.

Hún mælti: „Hvort fannstu sauðina?“

„Fann eg það er meira mundi varða,“ segir hann.

„Hvað var það?“ segir Njáll.

„Eg fann fjóra og tuttugu menn í skóginum uppi. Þeir höfðu bundið hesta sína en sváfu sjálfir. Þeir höfðu fest skjöldu sína í limar.“

En svo hafði hann gjörla að hugað að hann sagði frá allra þeirra vopnabúnaði og klæðum.

Njáll vissi þá gjörla hver hvergi hafði verið og mælti til hans: „Gott hjóna tak ef slíkir væri margir, og skalt þú þessa jafnan njóta en þó vil eg nú senda þig.“

Hann játaði að fara.

„Þú skalt fara,“ segir Njáll, „til Hlíðarenda og segja Gunnari að hann fari til Grjótár og sendi þá eftir mönnum en eg mun fara til móts við þá og fæla þá í braut. Hefir þetta af því vel í móti borist að þeir munu engis afla í þessi en láta mikið.“

Sauðamaður fór og sagði Gunnari sem gerst frá öllu. Reið þá Gunnar til Grjótár og stefndi að sér mönnum.

Nú er að segja frá Njáli að hann ríður til fundar við þá nafna.

„Óvarlega liggið þér,“ segir hann, „eða til hvers skal för sjá ger hafa verið? Og er Gunnar engi klekktunarmaður. En ef satt skal um tala þá eru þetta hin mestu fjörráð. Skuluð þér og það vita að Gunnar er í liðsafnaði og mun hann hér brátt koma og drepa yður nema þér ríðið undan og heim.“

Þeir brugðust við skjótt og varð þeim mjög við felmt og tóku vopn sín og stigu á hesta sína og hleyptu heim undir Þríhyrning.

Njáll fór til móts við Gunnar og bað hann ekki eyða fjölmenni „en eg mun fara og leita um sættir. Munu þeir nú vera hóflega hræddir. En fyrir þessi fjörráð skal eigi koma minna, er við alla þá er um að eiga, en eigi skal meira koma fyrir víg annars hvors þeirra nafna þótt það kunni við að bera. Skal eg varðveita þetta fé og svo fyrir sjá að þá sé þér innan handar er þú þarft við að taka.“