Njála, 103

Chapter 103

TITLE.

ENSKA

Kafli 103

Gestur Oddleifsson bjó í Haga á Barðaströnd. Hann var manna vitrastur svo að hann sá fyrir örlög manna. Hann gerði veislu í móti þeim Þangbrandi. Þeir fóru í Haga við sex tigu manna. Þá var sagt að þar væru fyrir tvö hundruð heiðinna manna og þangað væri von berserks þess er Ótryggur hét og voru allir við hann hræddir. Frá honum sagði svo mikið að hann hræddist hvorki egg né eld og voru heiðnir menn hræddir mjög. Þá spurði Þangbrandur ef menn vildu taka við trú en allir heiðnir menn mæltu í móti.

„Kosti mun eg yður gera,“ segir Þangbrandur, „að þér skuluð reyna hvor betri er trúan. Vér skulum hér vígja elda. Skuluð þér vígja einn heiðnir menn en eg annan en hinn þriðji skal óvígður vera. En ef berserkurinn hræðist þann er eg vígði en vaði yðvarn eld þá skuluð þér taka við trú.“

„Þetta er vel mælt,“ segir Gestur, „og mun eg þessu játa fyrir mig og heimamenn mína.“

Og er Gestur hafði þetta mælt þá játuðu miklu fleiri.

Þá var sagt að berserkurinn færi að bænum og voru þá gervir eldarnir og brunnir. Tóku menn þá vopn sín og hljópu upp í bekkina og biðu svo. Berserkurinn hljóp inn með vopnum. Hann kemur í stofuna og veður þegar þann eldinn er hinir heiðnu menn vígðu og kemur að eldinum þeim er Þangbrandur hafði vígt og þorir eigi að vaða og kvaðst brenna allur. Hann höggur sverðinu upp á bekkinn og kemur í þvertréið er hann reiddi hátt. Þangbrandur laust með róðukrossi á höndina og varð jartegn svo mikil að sverðið féll úr hendi berserkinum. Þá leggur Þangbrandur sverði fyrir brjóst honum en Guðleifur hjó á höndina svo af tók. Gengu þá margir að og drápu berserkinn. Eftir það spurði Þangbrandur ef þeir vildu við trú taka. Gestur kvaðst það eitt um hafa mælt er hann ætlaði að halda. Þangbrandur skírði þá Gest og hjú hans öll og marga aðra.

Réðst þá Þangbrandur um við Gest hvort hann skyldi nokkuð fara í fjörðu vestur. En hann latti þess og kvað þar vera menn harða og illa viðureignar „en ef það er ætlað fyrir að trúa þessi skuli við gangast þá mun á alþingi við gangast og munu þar þá vera allir höfðingjar úr héruðum.“

„Flutti eg á þingi,“ segir Þangbrandur, „og varð mér þar erfiðlegast um.“

„Þú hefir þó mest að gert,“ segir Gestur, „þótt öðrum verði auðið í lög að leiða. En það er sem mælt er að eigi fellur tré við hið fyrsta högg.“

Síðan gaf Gestur Þangbrandi góðar gjafir og fór hann suður aftur.

Þangbrandur fór í Sunnlendingafjórðung og svo til Austfjarða. Hann gisti að Bergþórshvoli og gaf Njáll honum góðar gjafir. Þá reið hann austur í Álftafjörð til móts við Síðu-Hall. Hann lét bæta skip sitt og kölluðu heiðnir menn það Járnmeis. Á því skipi fór Þangbrandur utan og Guðleifur með honum.