Njála, 125

Chapter 125

TITLE.

ENSKA

Kafli 125

Að Reykjum á Skeiðum bjó Runólfur Þorsteinsson. Hildiglúmur hét son hans. Hann gekk út drottinsdagsnótt þá er níu vikur voru til vetrar. Hann heyrði brest mikinn svo að honum þótti skjálfa bæði jörð og himinn. Síðan leit hann í vesturættina. Hann þóttist sjá þangað hring og eldslit á og í hringinum mann á grám hesti. Hann bar skjótt yfir og fór hann hart. Hann hafði loganda eldbrand í hendi. Hann reið svo nær honum að hann mátti gjörla sjá hann. Hann var svartur sem bik. Hann kvað vísu þessa með mikilli raust:

37. Eg reið hesti

hélugbarða,

úrigtoppa,

ills valdanda.

Eldur er í endum,

eitur er í miðju.

Svo er um Flosa ráð

sem fari kefli

og svo er um Flosa ráð

sem fari kefli.

Þá þótti honum hann skjóta brandinum austur til fjallanna og þótti honum hlaupa upp eldur mikill í móti svo að hann þóttist ekki sjá til fjallanna fyrir. Honum sýndist sjá maður ríða austur undir eldinn og hvarf þar. Síðan gekk hann til rúms síns og fékk langt óvit og rétti þó við úr því. Hann mundi allt það er fyrir hann hafði borið og sagði föður sínum en hann bað hann segja Hjalta Skeggjasyni. Hann fór og sagði Hjalta.

En hann kvað hann séð hafa gandreið „og er það jafnan fyrir stórtíðindum.“