Njála, 108

Chapter 108

OF MORD AND NJAL'S SONS.

It happened one day that Mord came to Berathorsknoll. He and Kari and Njal's sons fell a-talking at once, and Mord slanders Hauskuld after his wont, and has now many new tales to tell, and does naught but egg Skarphedinn and them on to slay Hauskuld, and said he would be beforehand with them if they did not fall on him at once.

"I will let thee have thy way in this," says Skarphedinn, "if thou wilt fare with us, and have some hand in it."

"That I am ready to do," says Mord, and so they bound that fast with promises, and he was to come there that evening.

Bergthora asked Njal, "What are they talking about out of doors?"

"I am not in their counsels," says Njal, "but I was seldom left out of them when their plans were good."

Skarphedinn did not lie down to rest that evening, nor his brothers, nor Kari.

That same night, when it was well-nigh spent, came Mord Valgard's son, and Njal's sons and Kari took their weapons and rode away. They fared till they came to Ossaby, and bided there by a fence. The weather was good, and the sun just risen.

Kafli 108

Nokkuru síðar reið Mörður til Bergþórshvols og fann þá Skarphéðin. Hann sló á mikið fagurmæli við þá og talaði hann dag allan og kvaðst við þá margt vilja eiga. Skarphéðinn tók því öllu vel en kvað hann ekki leitað hafa fyrr.

Svo gerðist að hann kom sér í svo mikla vináttu við þá að hvorigum þótti ráð ráðið nema við aðra réðust um. Njáli þótti jafnan illt er hann kom þangað og fór svo jafnan að hann amaðist við.

Einhverju sinni var það að Mörður kom til Bergþórshvols.

Mörður mælti til þeirra Njálssona: „Veislu hefi eg þar stofnað og ætla eg að drekka erfi eftir föður minn. En til þeirrar veislu vil eg bjóða yður Njálssonum og Kára og því heita að þér skuluð eigi gjafalaust í braut fara.“

Þeir hétu að fara. Fer hann nú heim og býr veisluna. Hann bauð þangað mörgum bóndum og var veisla sú fjölmenn. Koma þangað Njálssynir og Kári. Mörður gaf Skarphéðni gullsylgju mikla en Kára silfurbelti en Grími og Helga góðar gjafir.

Þeir koma heim og hrósa gjöfum þessum og sýna Njáli.

Hann segir að þeir mundu fullu keypt hafa „og hyggið að því að þér launið eigi því sem hann mundi vilja.“